Na eerst nog wat te hebben gekletst gingen we op weg met onze huisfotograaf in overdrive, zodat hij zich kon opstellen voor een eerste reeks actiefoto's. Hij zat ergens verscholen in een bosje en ik reed hem bijna van zijn sokken toen hij camera in de aanslag zich even oprichtte. We reden wat trager om hem de kans te geven ons terug in te halen, maar blijkbaar niet traag genoeg, want hij kwam in schuim en zweet terug bij de groep.
Bleek dat we er nog twee teamleden tekort hadden, maar wat wil je als je bike vier, vijf maanden aan de haak hangt? Dat machien is het niet meer gewoon om te presteren. Een obstakel op de weg in de vorm van een twee meter hoge hoop aarde vormde het eerste technische stukje, waar meerderen, ik inbegrepen, even langs de grond schraapten. Nog geen kilometer verder koos ik ergens een verkeerd spoor en lap, nog eens tegen de vlakte. Dat beloofde voor de rest van de rit.
Links van ons konden we al de terril van Verquigneul zien, maar we reden verder naar Verquin, waar we een eerste zeer gesmaakt stukje met een eerste eerste technische afdaling, waar we vorig jaar Fritsie uit het struikgewas moesten plukken. Richting de tweede bult van de dag om er eerst vrijwel helemaal rond te rijden, langs de grote vijver, maar dan kwam hij er toch aan.
Het was niet de hoogste uit de reeks, maar een hele lange track hield ons hier toch viertal kilometer bezig met op en neer, draaien en keren en vooral genieten en een afdaling waar we plots een versnelling van stilstand tot rond de 40 per uur realiseerden in 20-25 meter.
Korneel was een beetje achterop geraakt dus probeerde ik hem terug bij de groep te brengen. Foute keuze. De wind beukte recht op mijn neus en na een paar honderd meter bleek dat ik Korneel toch niet meekreeg. Dju, nu moest ik alleen terug en verdorie het lukte niet. Ik kwam niet dichterbij het peleton.
Gelukkig stond Traxer plots aan de kant van de weg en nam hij me op sleeptouw tot bij de groep. Dat vroeg meer van mij dan gedacht en ik was blij om de kilometers die volgden gewoon in de groep te vertoeven, want snel genoeg zouden een pak hoogtemeters eraan komen. Eerst het bosje en die terril ten zuiden van Mazingarbe, waar we snel nog een bisnummer reden voor het fotoarchief.
Bevoorrading en dan snel naar de "tafelberg", de platte terril tussen Mazingarbe en Grenay, waar een reeks helicopter luchtdopen ervoor zorgden dat we niet helemaal naar boven mochten rijden. Jammer. Dan maar naar de andere kant van de straat om de tweede te beklimmen, maar wat bleek? Die luchtdopen brachten mensen van de ene top naar de andere, waardoor we ook hier niet helemaal naar boven mochten. Weeral jammer, maar niet getreurd, er zou nog zwarte terrilondergrond volgen.
Daar lonkten ze al: beide toppen van Loos-en-Gohelle, waar ieder mountainbikehart sneller slaat (en niet alleen van de inspanning om erop te raken!) We vielen het bos langs de snelweg binnen en begonnen de klim op de oostelijke bult. Boven gekomen beslisten we snel om die ene vervelende afdaling en nog vervelender klim te laten voor wat ze waren om onmiddellijk het slingerende pad op de flanken van de westelijke heuvel naar beneden te rijden. Zaaaaaalig, iedere keer opnieuw.
In tegenstelling tot de meeste toertochten gaat deze van Beuvry er dan nog een keer op, eerst een lange geleidelijke klim met dan plots een stuk met lichte hellingsgraad van een slordige 25-30 procent. Mijn achterwiel schoof even weg en het was om zeep. Halverwege zat een meter plat, waardoor ik opnieuw kon starten en ik reed redelijk ver omhoog, in ieder geval veel verder dan ik de vorige keren was geraakt en dan een langgerekte afdaling met zowel een ondergrond van steenbrokken, terrilgruis en later natte leisteen en boomwortels. Kortom, alle mogelijkheden om tegen dek te gaan, wat hier en daar dan ook geoefend werd. We reden de tweede bevoorrading binnen.
Toen we net wilden vertrekken kwam Korneel eraan en we wachtten nog even omdat de stukjes die er nu aankwamen niet echt leuk zijn voor een eenzame fietser. Jammer genoeg voor hem zat de wind goed en dreven we de snelheid even op om de eerste veldwegels flink boven de 35 per uur in te vliegen zonder Korneel. Toen de wind plots even recht op onze neus waaide ging die snelheid flink naar beneden, maar het bleef nog altijd goed vooruit gaan, zelfs toen we langs het moeras van Annay en het duwvaartkanaal het laatste stukje zwarte ondergrond aandeden.
Hier en daar begon het al een beetje te steken en echt ver moest het niet meer zijn toen we daar plotseling de poort achter de feestzaal herkenden. Aangekomen. Bike achterop de wagen gegooid en vlug binnen voor de groepsfoto, die we konden versieren met de beker voor de grootste vertegenwoordiging. Niets dan blije (soms ook vermoeide) gezichten maakten duidelijk dat iedereen dit weer een geslaagde zondagvoormiddag vond.
Gereden afstand: 58.91 km
Totale rijtijd: 3:19'41
Gemiddelde snelheid: 17.7 km/u
Hoogste snelheid: 40.9 km/u
Hoogtemeters: 631m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Beuvry.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten