Langs namen waar we de voorbije weken langs waren geweest (Boeschepe, Cassel...) reed ik Arques binnen, volgde de pijltjes en kwam de parking opgereden, waar Hein en Belle ook net waren uitgestapt. Klaargemaakt en binnen voor een kopje koffie, die nog niet klaar bleek te zijn. Ook werden we aangemaand om te wachten tot de groepsstart om 9 uur, anders zouden de bevoorradingen nog niet klaar staan.
We trokken het ons niet aan en gingen op weg. Mijn GPS had kuren, waardoor we de eerste paar honderd meter aan een slakkengangetje bolden, maar toen vertrokken we. We reden richting het bos van Clairmarais, maar wisten dat we hier eerst langs zouden rijden eer we binnen zouden mogen.
Net voorbij Renescure gingen we een ander bosje binnen, waar een flink technisch stuk zowel klimmen als dalen niet makkelijk maakte. Hein en ik laveerden langs een paar franse wandelaars en toen we hier uitkwamen zagen we in de verte al een bevoorrading ?!?! Amper twaalf kilometer en hier was er toch als eten en drinken voorhanden.
Alle paden waren ofwel omhoog ofwel naar beneden, maar zelden of nooit eens gewoon plat. Daarenboven waren een aantal paadjes duidelijk niet al te veel bereden, waardoor het eigenlijk neerkwam op rijden "in het wild". Al dat gedokker zorgde ervoor dat mijn GPS-ke het niet leuk meer vond en nu en dan spontaan uitschakelde, gelukkig konden wij op de bike blijven alhoewel sommige sporen toch serieus probeerden om ons op de grond te krijgen, het zou hier niet lukken.
En dan kwamen we aan de ingang van het bos, waar een tweede bevoorrading klaar stond. Even gewacht op Belle en hop, daar gingen we. Een single track begon en het klom, klom en bleef klimmen. Al veel technische afdalingen gedaan, maar dit was zowaar een technische beklimming, waar je naast het trappen ook heel precies een pad moest kiezen, over wortels, langs diepe voren, kortom een plezierig stuk, dat toch een paar kilometer lang was.
Toen we uiteindelijk een asfaltweggetje opdraaiden ging mijn voorwiel onderuit en bleek dat ik een platte tube had. Nieuwe binnenband en hop, daar gingen we voor een afdaling, waar ik onderaan opnieuw plat stond. Heel lang zoeken vonden we nog altijd geen doorn of iets anders scherp in de buitenband, dus probeerden we nog maar eens en dit keer bleek het dus wel te werken. Vreemd. Straks haal ik het hele boeltje nog even uit elkaar en zoek ik nog wat verder.
Na een vijftiental kilometer bos reden we terug de bewoonde wereld binnen en gingen we onmiddellijk de vijvers rond. Net voor we de volgende vijver zouden langrijden, zagen we al een paar leuke afdalingen links van ons, onbereikbaar door een rood-wit lint. Gelukkig konden we hier wel van genieten toen we terugkeerden en genieten was het. Een leuk aangelegd technisch parcours wat jammer genoeg de voorbode van het einde was. Een kilometer later reden we terug de parking aan de zaal op.
Ritje zonder pretentie, maar zeer leuk om te doen. Hadden we dit met de groep gereden, dank was de afstand waarschijnlijk opgedreven door bisnummertjes, maar vandaag hadden we dit niet nodig. Aangenaam verrast door dit parcours en als er volgend jaar niets anders te vinden is, dan kom ik hier terug.
Gereden afstand: 42.5 km
Gemiddelde snelheid: 19.5
Hoogste snelheid: 45.1 km/u
Hoogtemeters: 370 m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Arques.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten