Toen ik vrijwel ter plaatse was, reden we al met een aantal van de groep in file achter een tractor en reden de parking op. Veeteeteetje bleek nog in Ingelmunster onder de lakens naast Sofietje te liggen, waardoor we met een gereduceerde B-ploeg konden vertrekken.
We volgden eerst een stukje van de grootste afstand om het bosje vlakbij het vertrek niet te missen en toen we bovenkwamen op de Schorissesteenweg was het plots al een aantal graden warmer dan tien minuten geleden. Een aantal veldwegels liepen goed, maar toen bleek dat we weeral geleidelijk aan het klimmen waren, richting Ninoofsesteenweg in Ronse, wat het tempo lichtjes drukte. Toen we daar aankwamen kon ik al wat asfalt verdragen.
Verder naar het zuiden richting Ellezelles waar de plaatselijke bult heel toepasselijk "Mont" heet en guess what, het klom weeral. Een plaatselijke ronde en daar kwamen we weer aan de voet van de "Mont" om terug naar boven te klimmen. We gingen verder en daar kwam het "Bois du Pottelberg" eraan. Volgens Grote Plateau zou hier straks de eerste bevoorrading worden opgediend, maar eerst kwam daar een klim met hoofdletter K, waar ik met een korte pauze halverwege gewoon naar boven reed om niet alleen mezelf maar ook een aantal andere bikers te verrassen.
Het bos bleek nog meerdere leuke kantjes in de aanbieding te hebben, dus gingen we verder om hier en daar toch flink te genieten, zelfs van de klimmetjes. Ik dacht aan een speelstukje dat we vorig jaar hadden met kort venijnige klimmetjes en afdalingetjes waar je van stilstand tot 40 per uur kon gaan in minder dan 4 seconden. We draaiden rechts en lap, daar waren we aan dit speeltuintje in het Livierenbos. Ik slaagde er zelfs in om een van de klimmetjes zowel naar boven als naar beneden te rijden, jammer genoeg op dezelfde helling, maar gelukkig zat de fotograaf op een stukje dat ik perfect kon afwerken zonder zottigheden.
Even gewacht op de rest, de A-ploeg grotendeels zien passeren en terug op weg door Brakelbos naar de steenweg om het pad aan de overkant af te dalen. Al de hele tijd, met uitzondering van een paar boswegels, was de ondergrond super droog, wat naast stof ook hier en daar problemen met spoorvorming kan opleveren. Rolling Stone voor mij huppelde van links naar rechts en het zag er even naar uit dat hij zou afstappen in volle vaart, maar hij slaagde erin te corrigeren. We draaiden naar rechts en voor mij hoorde ik roepen: "rechts". Dat zie ik ook wel dacht ik nog en plots ging ik daar door de enige plas die er op de 67 km te vinden was en stond stil in 25 cm diepe modder.
Na wat gevloek en gemekker trok ik me weer op gang, maar ik zag eruit alsof ik een winterrit had gereden. Toen we daarna aan de tweede bevoorrading kwamen vroegen meerdere bikers of ik een andere rit aan het rijden was misschien. Nog een paar anderen stonden een beetje te lachen met die smerige bike, die duidelijk in de laatste weken niet gereinigd was, maar wat kon ik zeggen? Gelukkig kwam daar nog een onfortuinlijke modderbiker aan, waardoor ik me toch iets beter voelde.
Maar wat was dat hier? Een klimmetje waar de kasseien precies gewoon uitgegoten waren. Ik raakte boven, maar zeker niet met veel overschot. We gingen rustig verder en toen we daar ergens bovenkwamen las ik het straatnaambordje: "Ten Dale". Foute keuze zou ik zeggen. De Boigneberg, Kapelleberg en nog een paar andere hellingen volgden elkaar op en een lichte kramp werd voelbaar in mijn linkerdij. Ik ging een paar bulten op "en danseuse" om te kunnen trekken aan de pedalen in plaats van de duwen, wat lukte tot aan de voet van de Eikenberg.
Vorig jaar had ik daar mijn bike in het struikgewas gegooid toen mijn versnellingsapparaat niet deed wat ik wou. Dit jaar reed ik naar boven en haalde zelfs een paar bikers in tijdens de klim. Ik moest verder opletten en zeker blijven doortrappen en daar reden we de derde bevoorrading in Etikhove binnen. Nog 9 kilometer stond op het bordje, waaronder de gerenommeerde laatste klim op het "Peerdegedoe". Het zag er niet naar uit dat ik er zou raken zonder fysiek blijvende schade, maar toen ik uiteindelijk het bordje "laatste klim" zag kreeg ik niet alleen nog een kramp, maar ook vleugels, vooral toen ik de fotografe zag staan.
Boven op de straat dacht ik dat het voorbij was, maar dat asfalt ging ook nog eens naar boven, waardoor ik met heel veel plezier dat extra lusje van 10 aan mij liet voorbijgaan. Nog een kort kwaad stukje en dan ging het naar beneden naar het voetbalveld. Ik leefde nog en de kramp was zelfs verdwenen.
Een korte douche (wegens eerder frisjes) later nog vlug een worstje en een drankje verorberd in het zonnetje met "de mannen", om te ontdekken dat Belle daar op tien meter van ons alleen aan een tafeltje zat. Nog vlug wat straffe verhalen uitgewisseld en naar huis om liefst zo weinig mogelijk te doen deze namiddag.
Gereden afstand: 69.93 km volgens de GPS
(72-73 km volgens andere meettoestelletjes)
Totale rijtijd: 3:51'51
Gemiddelde snelheid: 18.1 km/u
Hoogste snelheid: 51.4 km/u
Hoogtemeters: 1156 m
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten