Ik heb deze morgen het paradijs gezien. Toen ik onderweg langs allerlei dorpjes reed, volgde ik de pijltjes naar Le Paradis. Zeven huizen verder was het al afgelopen met het paradijs. De weg werd smaller en smaller en kon zeker geen tegenligger verdragen, toen daar plots een rotonde opdook "in the middle of nowhere" want de andere straten moeten nog worden aanlegd. Vreemd. Uiteindelijk kwam ik toch het bordje Hinges tegen.
Geparkeerd en ingeschreven, nog even wachten op Motorbiker ("Jaja, we zijn er bijna, ik heb de kerk al gevonden, nu nog parking") en daar gingen we heel gezapig op weg. De paadjes waren goedlopend en gingen voornamelijk naar beneden, wie kan hier iets tegen hebben?
De grindpaden werden afgewisseld door kleine korte stukjes die ietsie pietsie technischer waren, maar pas toen we plots op een eerste terril aankwamen moest er al eens geduwd worden. Eventjes maar weliswaar, maar genoeg om te ontdekken dat ik vandaag geen ritwinst zou behalen, niet dat ik anders veel kans maak, maar een mens moet altijd een doel voor ogen houden.
De tweede terril, die opnieuw onbekend was had een hele nijdige klim en dan konden we onmiddellijk in een eerste stukje van het Bois-des-Dames gaan spelen. Mijn goede form van de voorbije weken was blijkbaar thuis blijven liggen, want ik wandelde iedere helling vlotjes naar boven naast mijn bike. Gelukkig is er telkens een afdaling waar ik rest weer kan bijbenen.
Net toen ik opnieuw snelheid begon te maken was daar de eerste bevoorrading. Sober, maar zoveel je wou en meer dan genoeg. We gedroegen ons als overjaarse pubers en stonden wat lol te trappen, wachtend op Traxer (lek gereden) en daar gingen we voor het tweede stuk. Heel de tijd reden we het Bois-des-Dames binnen voor een speelstukje en weer honderd meter min of meer verharde grond. Soms zelfs een stukje asfalt en weer het bos in. Mooi gedaan en leuk om te rijden.
We reden verder via Lapugnoy naar Bruay-la-Buissiere, wat we duidelijk herkenden, vooral toen we eventjes dezelfde weggetjes volgden als toen we die rit deden, maar plots gingen we op een hele andere manier het bos binnenreden. We klommen en ik ging opnieuw van tweede naar derde, vierde, vijfde... laatste positie. De afdaling bracht eerste geen soelaas, maar plots haalde ik toch de groep weer in ?!?! Met zijn twee waren ze achter een andere biker blijven hangen, die over de singletrack kroop. (Later zou blijken dat die trage kerel net daarvoor een spectaculaire val had gemaakt, waardoor hij een beetje van de kook was.)
We genoten van iedere meter bos terwijl de bramen aanslagen pleegden op onze armen en benen. Waar er geen braamstruiken stonden waren er netels of muggen, kortom, genoeg om ons hier en daar flink te beschadigen. Slijkcrosserke trapte zijn ketting door, waarschijnlijk om zijn nieuwe kettingpons eens te kunnen gebruiken. Eigenlijk had hij daar nog flink wat geluk, want tijdens dat korte klimmetje ging hij plots terug achteruit en viel opzij toen zijn aandrijving verdween. Wat takken en stompjes pleegden een echte aanslag op hem, wat onze schrammen onmiddellijk deed vergeten.
En opnieuw gingen we het bos in en uit en konden plots zelfs over een partij bomen stappen, die daar losjes in het bos lagen gestrooid. En plots stonden we terug aan dezelfde bevoorrading, wat bleek te kloppen. Het bos lag achter ons, maar dat was allesbehalve erg, want de laatste 10 kilometer waren opnieuw meer dan verzorgd. Een paar gewaagde stukjes op de rand van het kanaal zullen sommige bikers met dichtgeknepen billen hebben afgewerkt, maar hier waren we opnieuw aan het genieten.
Eerst nog een klimmetje voor de foto in het plaatselijke park en dan de laatste klim op de weg terug naar Hinges, waar ik uiteindelijk ook aankwam.
Een eerste organisatie die veel beter was dan sommige die het al jaren doen. Heel verzorgde bepijling (wat in Frankrijk geen evidentie is), prachtig parcours, sobere bevoorrading en achteraf een drankje en een broodje, alles met de glimlach en dit voor slechts 2 euro. De simpele dingen in het leven kunnen heel mooi zijn...
En dan kom ik thuis om tijdens het reinigen van de bike te ontdekken dat ik amper de helft van de versnellingen nog kon gebruiken. De versnellingskabel was zachtjes aan het uitrafelen, waardoor ik blijkbaar perfect kon schakelen, terwijl de derailleur niet verder ging dan halfweg. Dit euvel is ondertussen al hersteld, maar dit en flauwe benen maakten mij vandaag een succesvolle wandelaar.
Gereden afstand: 51.9 km
Gemiddelde snelheid: 19 km/u
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten