Toen we wilden vertrekken waren drie bikers nog niet ter plekke, maar Niko zou die dan maar op sleeptouw nemen. We vertrokken en driehonderd meter verder stonden we te voet. Het parcours maakte een wending die ik niet verwachte, waardoor ik op het grote blad in 20 centimeter modder terechtkwam. Te voet dan maar dit eerste stukje aangepakt en op naar strook nummer twee, achter de bergkapel, aangekondigd als een opwarmertje. Warm was het zeker toen we daar uitreden. Het bosje moet een prachtig stukje zijn als het ofwel droger is ofwel harder gevroren heeft.
Dit was tevens het eerste punt waar er een korte splitsing werd aangeduid voor licht en zware stukken. Toen deden we nog de zware stukken, maar vier of vijf van die stukken later bekeken we eerst de snelheid van de bikers voor ons die de "zware" keuze hadden gemaakt. Als die duidelijk aan het ploeteren waren of als we bikes op de schouder zagen bengelen, dan gingen we gewoon voor de lichtere versie.
Over grondgebied Gullegem naar Wevelgem, om daar een stuk langs de snelweg mee te pikken. Hier moest ik toch even de puntjes op de i zetten. Een kort klimmetje zonder aanloop (wegens modderige weide ervoor) en niemand bleek daar op te raken. Ik wel. Ik kon vanaf nu gewoon weer anoniem in het peleton verdwijnen.
We gingen steeds trager en trager rijden en leken meer op een vreemd samengestelde familie, die op zondag met de bike door het landschap aan het cruisen was. Voor we er erg in hadden kwamen we aan bij de eerste bevoorrading bij de mountainbikende boer. Toen ik jaren geleden regelmatig de BLOSO route van Lendelede reed samen met Niko, gooide hij zijn gereedschap opzij en greep hij zijn bike om een stukje met ons mee te rijden. En... vooruitgaan deed hij!
De stukjes werden precies berijdbaarder, waardoor we weer de "zware" pijltjes begonnen te volgen, langs de serres waar de tabaksbladen hangen te drogen naar beneden om plots vervaarlijk dicht bij huis te passeren. We weken even af van het parcours om een extra bevoorrading in te lassen, samen met mijn "fanclub". Het vuurtje achter het huis maakte het gezellig en hadden we onze bike kledij niet aangehad, dan leek het alsof we op een kerstmarkt waren aangekomen, alleen... er was enkel een jeneverkraampje!
We gingen weer verder op het parcours en Rik ging voor de langste afstand, wij gingen voor een persoonlijke versie van de 38 kilometer. Nog wat speelstukjes links en rechts, nog een stukje off-road met een klimmetje en een afdalingetje en daar vonden we de officiele tweede bevoorrading bij de fietsenhandel. Hier werd het duidelijk dat er niet veel meer gebiket zou worden, we drentelden voor de etalages heen en weer, aten een stukje cake en gingen de laatste kilometers van het parcours tegemoet.
De bikewash was heel duidelijk nodig, gelukkig was die goed georganiseerd, zodat we snel "den apres" konden beginnen. Heel wat heldenverhalen later kwam de A-ploeg ook binnen. Bleek dat zij niet alleen flink wat meer kilometers hadden gereden, ze hadden ook nog banden gewisseld en ander fraais. Niko kwam uiteindelijk ook binnengewandeld. Hij had de drie laatkomers de hele tijd moeten opwachten en kwam eigenlijk uitgerust aan de aankomst.
Samen reden we de laatste twee kilometer naar huis, de heuvel van Lendelede naar beneden. Meer moest dat niet zijn. Goed geamuseerd, maar vreemd om deze tocht voor het eerst in temperaturen boven 0 te rijden. Misschien moeten we dit parcours eens in de zomer proberen, want mooie stukjes zitten er meer dan genoeg in.
Statistieken durf ik hier niet neer te schrijven. Misschien toch een tipje van de sluier oplichten: na 23 minuten hadden we exact 3,640 km gereden, geploeterd en gestapt.
Een kaartje van ons heel persoonlijk parcours vind je hieronder.
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten