Mijn voorvork bleek wat vast te hangen, waardoor draaien redelijk vreemd was, drie kwartier achterop de wagen in de vrieskou had mijn bike duidelijk geen goed gedaan, gelukkig werkte mijn freehub, want dat is meestal de eerste die dienst weigert met temperaturen onder nul.
Eerst wat spelen op en rond de sportterreinen en daar gingen we op weg, door een paar wijken om daar een weide door te rijden. Voor het eerst vandaag was ik blij dat het gevroren had. Alles was perfect berijdbaar, waar het met temperaturen boven nul baggerwerken waren geweest. De weg op langs het golfterrein, jammer dat hier niet kan gereden worden, want het zag er fantastisch uit voor een extra lusje....
Tussen de campings door richting Bredene waar weer een stukje aankwam dat door de vorst gelukkig toch kon worden bereden, alleen doken hier de eerste ijsplekken op. De ondiepe plassen kon je over rijden, de diepe plassen verdroegen het gewicht van sommige bikers, tot er plots een zwaarder exemplaar tot aan de naven inzakte. Gelukkig keek ik hier de kat een beetje uit de boom en praatten we een beetje over koetjes en kalfjes. Siegfried hing aan een elastiek achter ons.
Voor we het goed beseften waren we aan de haven van Oostende, waar we langs de Spuikom gingen om Bredene door te rijden. Koninklijke baan over en naar een stukje dijk dat ik niet kende. Daar ging Jorgy een beetje jagen en ik moest hem lossen. Siegfried beende me even bij maar ik verloor hem terug op wat hellingetjes door de duinen, waar toch flink wat, meestal onverwacht, klimwerk inzat. En daar stond plots een leuk bordje: "bevoorrading op 200 meter".
We hadden al een paar kilometer langs het strand gereden en hadden niet echt wind gevoeld. Zou die gaan liggen zijn? Aan de bevoorrading voelden we ook vrijwel geen wind, maar zagen een ander bordje: "strand 8,5 km tot Wenduine". We reden we het mulle zand naar beneden richting strand. Voor het eerst slaagde ik erin om door het zachte zand te rijden tot op het hardere zand. En dan draaiden we lichtjes naar rechts het strand op, richting Noord-Oost.
5-6 beaufort vanuit het Noordoosten las ik gisteren op de website van het KMI. Lap. Recht op de raap, met de bekende zuigende ondergrond en ik probeerde mijn eigen cadans te vinden. Siegfried reed net iets sneller en reed traagjes van me weg. Jorgy was nergens te bespeuren. Na een tweetal kilometer kwam een drietal met Jorgy achteraan voorbijgevlogen. Hij deed nog even teken dat ik in het wiel moest springen, maar ik raakte er zelfs niet eens bij.
Op het forum had ik al aangeboden om Motorbiker uit de wind te zetten met mijn extra kilo's maar ik mocht alleen achter mijn eigen "Weihnachtsspeck" rijden. Heel veel bikers waren achter mij vertrokken blijkbaar, want ik zag ze allemaal passeren hier op het strand. Een paar treintjes reden een snelheid die ik dacht te kunnen volgen, maar nooit voor lang. Een Gentse biker moest zijn groep laten rijden en samen gingen we verder. Hij gebruikte wijselijk mijn extra kilo's om nu en dan eens achter te hangen.
Ongeveer halverwege kwam Hanzi mij inhalen. Hij wou vriendelijk zijn en bleef even bij mij, maar toen hij rustig zonder handen even de inhoud van zijn zakken controleerde maande ik hem maar aan verder te rijden. Ik leverde een gevecht op leven en dood tegen strand, zand en wind en hij reed daar rustig zonder handen.
De pannen op het strand waren grotendeels bevroren, wat wel een redelijk vreemd beeld gaf: ijs op het strand is nu toch geen dagelijkse ervaring. Ik bleef aan een constante 15 km per uur doorworstelen. Blik bijna permanent op de kilometerteller en maar aftellen. Daar reden in de verte bikers naar rechts, de duinen in. Mijn hart miste een slag van pure opwinding en de snelheid ging naar 16-17 zelfs 18 kilometer per uur voor de laatste kilometer strand.
Eens terug op redelijk vaste ondergrond kon ik niet snel genoeg schakelen om de duinenpaden te kunnen beklimmen, want in een paar venijnige momenten reden we terug, wind vanachter en de blik over het strand, waar de anderen nog aan het afzien waren. Dit stukje was heel leuk, technische afdalingetjes en flinke nepen omhoog. Op de weg langs Sunpark en daar een splitsing. Ik wou niet plooien vandaag en nam bij de langste afstand om vrijwel onmiddellijk de tweede bevoorrading aan te doen.
Daar vertrok ik opnieuw met wind op de kop en hard bevroren ondergrond, waar de boer voor het laatst was doorgereden toen alles heel zacht en zompig was. Diepe, geribte tracks met ijs deden me bijna van de bike daveren. Ik stopte om mijn voorwiel nog eens controleren, maar eigenlijk moest ik gewoon wat adem happen. We kwamen in Vlissegem en startten voor een stukje road terug naar het startpunt. De verschillende groepen die me voorbijgestoven waren op het strand haalden me nog eens in?!? Bleek dat die hadden staan wachten op de traagsten uit hun groep, waardoor ik eigenlijk op vrijwel hetzelfde moment als die TGV's over de meet rolde.
Een douche met waarschijnlijk het laatste lauwwarm water van de dag later was ik weer mens en verorberde nog snel mijn boterham samen met Siegfried, die daar ook nog rond hing. Mooie rit, verrassend duinenparcours en een flinke dosis afzien op het strand, kortom een geslaagde zondagvoormiddag.
Gereden afstand: 46.25 km
Totale rijtijd: 2:40'17
Gemiddelde snelheid: 17.3 km/u
Hoogste snelheid: 31.3 km/u
http://www.hinnaert.net/KML/2008DeHaan.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten