De voorbereiding is ook al deel van de rit, al zit je thuis in het schuurtje met de lichten uit te testen hoeveel licht die LED-jes nu eigenlijk geven en hoe je ze vast op je helm krijgt terwijl het licht toch in de juiste richting schijnt. Daarnaast nog 1 of twee lampjes op de bike, om toch zeker niet zonder licht te vallen. Ik had eindelijk ook Niko nog eens meegekregen, dus het was al een beetje feest voor het allemaal begon.
"Slechts" een 40 kilometer, maar rekening houdende met het weer van de voorbije weken zou het hier en daar nog wat ploeteren inhouden, wat in het donker nog extra complicaties heeft.
We vertrokken en onmiddellijk begonnen de zottigheden: Peter demarreert op het kleine blad, Peter tankt de MTB vol met super... In geen tijd zaten we op een maisveld, waar rijden eerst nog ging, maar plots niet meer. Pepeetje zette het op een lopen en we zagen hem niet meer terug, die was echt ontsnapt... Nog even gestopt om Traxer te depanneren, want met enkel een trapstang aan de rechterkant is het fietsen niet echt evident.
Een aantal leuke off-road stroken en een klimmetje later kwamen we in geen tijd al aan het Warandepark. Bleek dat hier dit jaar zowel een speeltuintje als de bevoorrading waren georganiseerd.
Eerst een drankje en een hapje genomen en dan nog wat staan rondkijken naar de vreemdste bouwwerken op helmen en bikes: een zwaailicht, kerstlichtjes op en rond biker en bike, een gezichtsbruiner in een rugzak, motorfietslichten, een autobatterij in een rugzak en duizenden ledjes, die dan nog allemaal reflecteren op die fluo-vestjes. Een mens zou van minder blind worden!
Weer op weg en daar mocht je toch niet blind zijn. Er was meer dan voldoende verlichting, maar sommige diepe groeven moest je toch zien te vermijden. Alhoewel, soms moest je ook de biker voor je zien te vermijden, vooral als die besliste om zich languit voor je te etaleren in al zijn pracht en modderpraal.
Ik miste de plaats waar je kon bissen en reed via de straat terug het park binnen, want dit zou ik toch wel twee keer doen. Ik zag de anderen niet en ging voor nog een stukje en begon dan een beetje te wachten aan de uitgang van het Warande-park. Ik zag heel veel moois passeren, maar geen forumbikers. Waren ze er na twee keer Warandepark vandoor gegaan. Ik maar weer op weg en plots reed Rik naast mij, samen met zijn neef.
Met dit drietal gingen we verder richting meer mooie stukjes, sommige al makkelijker dan andere en daar was hij dan... de Spookwegel. Het eerste stuk is altijd "really spooky", aangezien die single track naar mijn bescheiden mening net iets te dicht langs de prikkeldraad loopt, maar eens dat stukje achter de rug wordt het gelukkig was breder, niet droger. Vorig jaar vlogen we daar met zo'n 20-30 bikers in wat hilarische taferelen opleverde, maar dit keer reed ik gevolgd door mijn twee kompanen de wegel op. In de verte voor ons zag ik slechts twee lichtjes, dus reed het verrassend goed. Toen ik het eerste lichtje had ingehaald ging het plots abrupt naar de kant en verdween de biker in de dieperik, gevolgd door een klein plonsgeluidje. "Alles OK?" riep ik en ik hoorde "Ja hoor, wel vochtig!" achter mij. We reden betrekkelijk vlot verder om terug wat beter berijdbare ondergrond aan te doen.
Maar waar was die jenever dit jaar? Alsof ze me hadden gehoord reden we een erf op, waar twee geheelonthouders de citroenjeneverbar bemanden. God, wat was het moeilijk om hier weg te raken. Vooral toen de ober van dienst er ons attent op maakte dat we er gerust meer dan eentje mochten proeven. Nog twee kilometer te gaan, dus met de steun van wat Filliers gingen we weer op pad. Een laatste verzopen grasveld en een bosje en daar kwamen we weer aan het voetbalveld.
De moeite niet gedaan om de bike af te spuiten en onmiddellijk de biker afgespoten onder de douches, die meer dan deugddoend waren om zo snel mogelijk de inwendige mens te versterken met een portie pannenkoeken met Leffe (de ene op een bordje, de andere in een glas!). En plots was het laat, te laat om nog een friettent open te vinden, dus gingen we maar rustig op weg naar huis, waar de bikes zwaarder wogen dan anders en de modder was maar 1 reden.
Van die volle maan hebben we niets gezien, maar Torhout, volgend jaar zien jullie deze biker terug.
Gereden afstand: 42.93 km
Totale rijtijd: 2:38'54
Gemiddelde snelheid: 16.2 km/u
Hoogste snelheid: 34.5 km/u
http://www.hinnaert.net/KML/2008Torhout.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten