Toen ik aankwam was het droog, dus was ik blij dat ik enkel mijn nieuwe handschoenen zou moeten aantrekken. Tegen de tijd dat we ingeschreven waren begon het te druppelen en besliste ik maar om mijn regenjasje mee te nemen in mijn achterzak. We reden wat rond het plaatselijke sportterrein en gingen op weg richting Tielt. Vijf minuten later stopten we maar om ons regenjasje aan te trekken. Het zou dus weer een Flandrien tochtje worden.
Met een kleine B-ploeg gingen we rustig op weg, met elk om beurt een inzinking en een moment van extra power in de benen. Een momentje in de achtervolging en het volgende moment wachten op Motorbiker, om dan samen Orbeabiker te gaan terughalen, die in het verkeerde peleton aan het rijden was. Zo bleven we bezig en naderden we wat Orbeabiker "het leukste stukje BLOSO route van Vlaanderen" noemde: het stukje langs de spoorweg, waar we op en neer het paadje volgden. Mijn bike bleef even hangen achter een uitstekende tak, waardoor ik even alleen verder ging, maar ik moest toch terug om mijn bike op te rapen.
We gingen door richting Ardooie, pikten een bevoorrading mee en dan verder om net voor het binnenrijden in het domein van Ardooie Veld te worden ingehaald door een bende snelheidsduivels, die voorbijstaken zonder rekening te houden met de bikers die ze inhaalden. Motorbiker werd in de modder gestuurd en kon gaan ploeteren en ik kreeg een paar duwtjes met de schouder. Sorry hoor mannen, maar dit is nu de tweede keer in evenveel weken dat je ons zo'n overrompeling lapt. Wij kunnen gerust ingehaald worden, maar van het pad gereden worden is niet leuk. Volgende keer zullen we toch eens moeten praten.
We naderden Ardooie dorp en het crossparcours. Wat was hier gebeurd? De tribune verdwenen, een bult met een bulldozer genivelleerd... Hopelijk wordt het beter, want nu was het toch niet alles.
Motorbiker begon toch regelmatig te informeren hoeveel kilometer we al achter de rug hadden. Niet voor hemzelf natuurlijk, maar om te weten hoeveel die anderen naast ons nog moesten rijden. De tweede bevoorrading in Koolskamp was een korte stop voor we richting Egem en de beruchte kleiputten reden.
We lieten ons niet beinvloeden door de keuze tussen "specialisten" en "zonder kleiputten" en gingen voor de kleiputten. Het eerste stuk was reuzeleuk en heel goed berijdbaar. Daar zagen we plots een helling voor ons opduiken, recht omhoog. Gelukkig bleken de pijltjes rechts naar beneden te wijzen. We reden twintig meter en dan gingen we glijden. Rijden was niet mogelijk. Jammer, jammer, jammer, want het was een prachtige single track, alleen had het weer van deze morgen de klei omgevormd in een ingezeept pad. Net toen Motorbiker dacht weer te kunnen rijden lukte het klimmetje niet helemaal en ging hij onderuit, voor het oog van de camera...
We gingen verder en ik hielp nog een paar mannen met een platte tube om de laatste twee kilometer met Hanzi aan te vatten. Aangekomen met warme vingers (de nieuwe handschoenen zijn dus een goede investering gebleken) en een warme douche later konden we aan het koude bier beginnen. De Pittemse Zottentocht heeft dus duidelijk zijn reputatie eer aangedaan en het waren inderdaad weer zotten die bike-ten.
Gereden afstand: 41.98 km
Totale rijtijd: 2:23'17
Gemiddelde snelheid: 17.6 km/u
Hoogste snelheid: 35.1 km/u
http://www.hinnaert.net/KML/2008Pittem.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten