12 oktober 2008

MTB TT Bruay-la-Buissiere (Fr) - 12/10/2008 (La Bruaysienne)

Deze morgen weer op weg naar Frankrijk, voor een onbekende rit in een eerder onbekende streek. Verslagen van vorig jaar hadden het over het Bois des Dames en dat wilde ik voor geen geld missen. Er zaten ook heel wat hoogtemeters in, maar ik had bewust gekozen om dit detail aan me te laten voorbijgaan.

Van aan de grens reden Hanzi en ik samen naar Bruay, waar we weer middenin een rommelmarkt arriveerden. Dit keer kende ik het adres, dus toen ik het eens vroeg reed ik naar het vertrekpunt, waar Traxer al een kwartier zat te wachten.

We vertrokken snel en gingen langs het bos op de weg naar beneden. Altijd leuk, maar asfalt?!?! Het rondpunt rond en daar gingen we een beetje ploeteren door het gras. We bleven de pijltjes volgen en vonden plots een groep bikers, die besluiteloos stonden te kijken: Ga niet verder, het is een valstrik zeiden ze nog. Zo zitten wij niet elkaar, dus gingen we verder. Gaan was het juiste woord, want in de track was een halve vrachtwagen steengruis uitgegoten, terwijl verder bomen bewust omgezaagd waren om de track onberijdbaar te maken. Hopelijk waren dit geen groene jongens, want dit was er toch een beetje over.

Op het einde van de track vonden we een terril, maar geen pijltjes meer. Daar kwamen plots een groep bikers en hop, we waren weer vertrokken. We reden het bos in op een single track, geen brede dreven, maar een echte single track, die bleef duren. Na een tiental kilometer zat er een terril in, waar ik voor de eerste keer van de dag even besliste om de afdaling op mijn zij verder te zetten, nadat ik al over twee brede geulen was gejumpt. Drie was duidelijk te veel. Ik voelde niet echt iets en hop, daar gingen we verder in het bos.

Plots was er asfalt toen we een weggetje kruisten, drie meter. En daar gingen we voor zone 2. Waar het eerste stuk nogal vlak was, kwamen er flink wat klimmetjes en afdalingetjes in het tweede stuk, die het fungehalte flink de hoogte in duwden. Traxer begon weer liedjes van Get Ready te zingen en we amuseerden ons rot. In goede traditie legde ik mij nog twee keer op mijn zij, wat Hanzi deed vragen of ik mijn andere knie had bezeerd? "Geen probleem" riep ik terug: "Beide deden al pijn na de eerste keer!".

Regelmatig wachtten mijn companen op me, vooral toen we flink wat hoogtemeters begonnen te verwerken in het bos en dan kwamen we het bos uitgereden aan de startplaats ?!?!? De eerste bevoorrading was gewoon aan de overkant van de straat na 18 kilometer single track door het bos. Ik besliste om maar een eerste cartouche "druivensuikerepo" in te nemen, want mijn knieen hadden al betere dagen gekend.

We gingen verder en het was afzien, afzien en afzien. Toen we uiteindelijk aan de splitsing 45-55 kwamen ging ik rechtdoor, zij gingen voor de volle afstand. Maar verdorie, ik had beter samen met hen doorgereden... een klim die eerst een volle twee kilometer duurde, gevolgd door een andere klim die er nog een stukje van drie kilometer aanbreide. Ik ging dood, stierf en voelde mij echt niet goed. Het einde van de klim was precies bekend terrein en ja hoor, ik kwam aan op de route de Pernes, waar ik tijdens de Defi de la Vallee du Diable ook gestorven was!

Ik klampte aan bij een paar mannen van la Francaise Mechanique van Douvrin, maar die bleken er ook door te zitten, dus bleek ik daar aan 12 kilometer per uur kop te trekken.

Gelukkig daalde het vanaf nu meestal (met de nodige uitzonderingen natuurlijk) en een bosje of twee verder brachtten me terug in de buurt van Bruay-la-Buissiere, alleen zat ik... in het dal. De laatste klim was voornamelijk asfalt, maar het ging verdorie nog genoeg omhoog om het laatste restje uit mijn benen te persen.

Ik keek even op mijn metertje toen ik mij liet uitbollen naar de aankomst en verstond waarom mijn benen me in de steek lieten: 650 hoogtemeters op 45 kilometer. Mijn linker middenvinger zat dubbeldik, dus dat voorspelde niet veel goeds... (ondertussen terug van het ziekenhuis en ik heb nu twee getapete vingers, die gelukkig niet gebroken zijn.)

Een pracht van een rit, die zwaarder uitviel dan velen zouden denken, vooral door het prachtige, maar steeds glooiende landschap. Volgend jaar sta ik hier weer terug en probeer ik beide knieen en handen ongedeerd uit de eerste 10 kilometer te krijgen...

Gereden afstand:44.35 km
Totale rijtijd: 3:09'31
Gemiddelde snelheid: 14.0 km/u
Hoogste snelheid: 44.7 km/u
Hoogtemeters: 650m


http://www.hinnaert.net/KML/2008Bruay.kml


Grotere kaart weergeven

1 opmerking:

Anoniem zei


Ik klampte aan bij een paar mannen van la Francaise Mechanique van Douvrin, maar die bleken er ook door te zitten, dus bleek ik daar aan 12 kilometer per uur kop te trekken.


:-) :-)
zalig