Nog niet helemaal vertrokken of daar werd de ondergrond weeral zwart: kolenstof. We klommen een kleinigheidje en daar gingen we wat zigzaggen tot daar een afdalingetje opdook. Drie mannen stonden te kijken en onversaagd ging de trein 1 voor 1 naar beneden. Ik ook, alleen maakte ik eerst een koprol volledig vastgeklikt en dan nog een tweede koprol zonder bike. Gelukkig zonder al te veel erg aan de biker en alleen de voorderailleur een beetje rond de buis gedraaid, wat onmiddellijk te herstellen was.
We bleven nog wat op dit terrein rondrijden en gingen dan via een wirwar van steegjes naar de snelweg. Een single track van een paar kilometer teisterde ons onderlijf, maar we raakten veilig en wel aan de andere kant van de snelweg, alhoewel dat eerst geen goed idee leek te zijn, vooral met de reeksen geweerschoten die we hoorden in het bos. Ik wachtte een tijdje op Korneel en samen gingen we het bos in.
De paadjes lagen hier en daar toch diep en ik was blij dat ik achter een modderband had gemonteerd, want ik kon de hele tijd blijven rijden, wat niet iedere biker kon zeggen op dit stukje.
En daar kwam de steengroeve eraan. Eerst een klein stukje klimmen om dan volledig tot op de bodem van de groeve af te dalen. Een jumpke was nodig om het juiste pad terug te vinden, maar er was meer nodig om er weer uit te raken, gelukkig was er de bevoorrading bij het buitenrijden. Ik vond er de rest van de forumbende terug. Ik dacht dat er nog een paar forumbikers achter ons zaten, maar blijkbaar waren wij de laatste wagon.
Korneel besliste om maar op zijn rustige tempo door te gaan en net toen ik Motorbiker zocht om samen met hen verder te rijden, zag ik ze al vertrekken. Ik starte een spurtje en haalde ze vlug in, om samen verder te trekken.
Kilometerslange stukken door het bos, hier en daar zelfs een paar technische stukjes. Motorbiker begon de 40 kilometer al een leuke afstand te vinden en ik dacht nog altijd de 60 aan te pakken. En dan kwam de Mer de Sable. Het woord zegt echt wat het is... Een zee van zand dat geen meter liep. Hier werden de 40 ook heel aantrekkelijk, alleen, ik had al bijna 40 kilometer op de teller. Waren we een splitsing voorbijgereden? Rijden we terug? We beslisten om dan maar de 60 aan te vatten "maar op 't gemakske hee mannen" riep Motorbiker ons na.
We reden een voetgangersbrug over de samenloop van twee kanalen over en beneden was ze eindelijk... de splitsing. We lieten de lange afstand voor wat ze was en reden terug naar af, alleen reden we daarvoor iemands tuintje door. De bepijling had hier dus duidelijk gefaald. Op sommige plaatsen was het echt gissen, maar als je plots tussen iemand zijn rozen staat weet je dat dit er toch wel net iets over is. We staken vlug de straat over en gingen langs het kanaal tot aan het brugje dat ik herkende van deze morgen. We waren er geraakt. Nog vierhonderd meter asfalt, dus zette ik nog een eindsprintje in, onmiddellijk gevolgd door Orbeabiker, die me niet wou laten winnen. Vreemd genoeg wonnen we allebei: hij was eerst aan de bike-wash, ik eerst aan de auto.
Een deugddoende douche later zaten we nog eventjes van het zonnetje te genieten en daar kwam Korneel ook binnengereden, leeg maar met een voldane glimlach op zijn gezicht. Hij had zijn derde toertocht overleefd!
Gereden afstand: 42.61 km
Totale rijtijd: 2:50'21
Gemiddelde snelheid: 15.0 km/u
Hoogste snelheid: 34.3 km/u
Hoogtemeters: 394 m
http://www.hinnaert.net/KML/2008Bernissart.kml
Grotere kaart weergeven
En... waarom ook niet eens een filmpje (recht uit de Traxer-studios):
peruwelz.avi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten