07 september 2008

MTB TT Lapugnoy (Fr) - 07/09/2008 (L'infernale)

Een aantal weken geleden vond ik iets op de franse websites, wat blijkbaar nog niemand kende. In mijn rol als ontdekkingsreiziger ging ik dan maar op zoek naar de bronnen van de mountainbike-rivier, die blijkbaar in Frankrijk liggen. Thuis druppelde het, onderweg begon het echt te regenen, maar van zodra ik in terril-land aankwam bleek de regen te zijn gestopt. Ik ging inschrijven en toen ik buitenkwam leek het of Gustav, Hanna, Ike of was het Josephine daar eventjes een tropische regenbui aan het verzorgen waren.

Ik wachtte even, maar het ging maar harder en harder regenen, dus haalde ik mijn regenjasje boven. Ik vertrok en reed de straat uit, de eerste off-road tegemoet. Ik reed aanvankelijk alleen, maar toen het modderpaadje in het bos licht begon te klimmen, leek het alsof we in een beek naar boven reden: 20cm diep stromend water. Bergop is al lastig, maar als het dan ook nog eens stroomopwaarts is... Bleek dat we een pijltje onder het wateroppervlak hadden gemist, dus konden we dit stuk terug naar beneden.

Plots werd de modder zwart... de eerste terril van de dag kwam eraan. Was het bos nat, dan was de terril doordrenkt. Klimmen is al niet altijd mijn ding, maar klimmen in de modder is toch nog iets anders. Gelukkig kwam daar een straffe afdaling om het allemaal de moeite te maken.

Toen we 10 km ver waren was ik van mijn middel naar beneden doordrenkt. Nog 5 kilometer verder zag ik eruit alsof ik die 15 kilometer gezwommen had met mijn bike-kleren aan. Gustav, Hanna, Ike of Josephine hadden duidelijk meer dan water genoeg om me de hele rit af te koelen. wat ze dan ook deden.

Samen met een andere biker ging ik wat afstand nemen van het groepje en toen we Barlin binnenreden volgden we plotseling andere pijlen. Dju, terug, waar we net achter de grotere groep terug de juiste weg opreden richting "het grote bos". Daar had het dus de laatste 6 maanden permanent geregend (of zo leek het toch). De single tracks waren 15 cm diepe modderpaden, kilometerslang, waardoor de maximumsnelheid rond de 10km/u bleef hangen. Het feit dat alle paadjes ook nog klommen hielp waarschijnlijk niet echt.

Sommige delen hier leken een wandeltocht en het was helemaal niet meer te doen toen we een afdaling bereikten, waar zelfs "roekeloze ik" niet afdurfde in dit weer. Kort, steil, bocht van 90 graden, met zowel bomen als een afgrondje beneden. Stappen met de bike aan de hand lukte ook niet (ik zag voorbeelden genoeg voor mij), dus zette ik mij gewoon op mijn kont, bike plat naast mij en hop naar beneden op de glijbaan. Ik kreeg flink wat volgelingen, maar ging weer verder ploeteren in het bos.

We verlieten het bos en reden de bevoorrading binnen, waar de splitsing voor de 45/68 kilometer ook was. Ze hadden er nog niemand gezien die de 68 zou rijden die dag en eerlijk gezegd, ik zou de eerste niet zijn. Ik ging er weer vandoor en bekeek even mijn tellertje... 32 km en 200 hoogtemeters. Die 4-500 op de 45 km zaten er dus duidelijk niet meer in, dacht ik. En daar verschenen ze aan de horizon: de twin-terrils. Niet de bekende van Loos-en-Gohelle, maar de terril van mijngang 6 (terril du fosse 6) vlakbij Ruitz zorgde ervoor dat de rekening klopte. Wij klommen aan 4 per uur en daalden aan 5 per uur en nog eens en nog eens en nog eens en ...

Ondertussen had ik al zo'n 40km gezwommen, geploeterd, gewandeld en hier en daar ook al eens gebiket en echt veel had ik niet meer over na bijna drie uur onderweg... Hoe kon ik dit ooit in een verslag schrijven zonder de rest van mijn leven te worden aangewezen als de man met een gemiddelde van 13 per uur !!! Een Franse biker moet hetzelfde hebben gedacht en daar gingen we samen verder voor de eindsprint. Ik herkende plots de weg die ik 's morgens met de wagen had gereden en daar gingen we nog een beetje jagen, om het gemiddelde wat op te krikken. Samen reden we na bijna 52 kilometer over de meet.

Naar goeie Franse traditie broodjes zoveel als je wou, een barbecue-worstje. Ze hadden wel die BBQ in de entree moeten zetten wegens de al te grote luchtvochtigheid, waardoor na een kwartiertje sneedjes gerookte biker konden worden geserveerd. Er waren zelfs douches, die ik dankbaar gebruikte. Na al de regen en kou onderweg, voelde het koude water toch warm aan. En ik die dacht dat het inferno warm was.

Terug op weg naar huis stopte het zowaar met regenen en toen ik Lille voorbijreed kwam de zon er zowaar zelfs door. Ik weigerde mijn ruitenwissers af te zetten en reed boos naar huis.

Gereden afstand: 51.71 km
Totale rijtijd: 3:53'48
Gemiddelde snelheid: 13.3 km/u
Hoogste snelheid: 43.1 km/u
Hoogemeters: 427m.


http://www.hinnaert.net/KML/2008Lapugnoy.kml


Grotere kaart weergeven

Geen opmerkingen: