Wingles. Het woord alleen al doet het hart van de rechtgeaarde West-Vlaamse biker een paar slagen overslaan. Soms gaan er ritten langs Wingles, maar nu vonden we ook die rit die op de base de Wingles start en aankomt. Meer moest dat niet zijn, maar er was meer: zowel de terril van Loos-en-Gohelle (de beruchte tweeling) en die van Mazingarbe (de tafelberg). Toen de plannen op het forum werden gemaakt was de lijst bikers wel twintig lang.
Verzameld aan het lokaal om in colonne Frankrijk binnen te rijden. Toch telkens indrukwekkend om die lange rij wagens met bikes het land te zien binnenvallen, zeker als we dan ter bestemming de snelweg verlaten om een dorpje van vierentwintig huizen door te rijden. Enfin, dit geheel terzijde: we raakten uiteindelijk in Wingles en prepareerden ons voor de rit.
Op de bike en vrijwel onmiddellijk verlieten we de base de Wingles. Toch wel vreemd, zo'n speeltuin en daar gingen we elders... Maar een wegeltje links en eentje rechts en daar zagen we Loos-en-Gohelle in de verte opduiken. Het zicht van beide terrils liet ons vergeten dat we Wingles achter ons lieten en de meute begon zich zenuwachtiger en zenuwachtiger te gedragen. Toen we helemaal dichtbij kwamen was het precies een peleton in de laatste vijf kilometer: positie kiezen om straks niet klem te zitten.
We gingen eerst een single track verkennen onderaan, eer we begonnen te klimmen. Boven stond de groep te wachten om zeker geen trage dalers te ontmoeten halverwege. Ik ging ervoor en verdorie, halverwege stond Fritsie plotseling stil. Ik had moeite om hem te ontwijken maar slaagde er toch in om opnieuw te beginnen zonder eerst een aanvaring te hebben. Beneden gekomen gingen de "usual suspects" voor een tweede beklimming en afdaling, terwijl wij met een vier-of vijftal gewoon de tocht verder zetten.
Het gekende bos door om snel naar Mazingarbe te rijden, waar we de ene kant van de terril opklommen en een heel stukje rechts lieten liggen. Even gedacht om er toch naartoe te rijden, maar de afdaling lonkte en ik liet mij verleiden. Laatst boven en eerst beneden! De straat overgestoken voor een tweede deel en daar had de organisatie stukjes gebruikt die ik nog nooit had gereden. Reuzeleuk.
En voor we het wisten reden we hier weer verder om snel de bevoorrading aan te doen. Motorbiker was tijdens de beklimming een keer in "reverse" van een helling naar beneden gekomen en probeerde ook nog eens plat op de buik, dus kwam hij iets later bij de bevoorrading aan. Samen gingen we na wat krachtvoer weer op weg voor de 50 kilometer in de achtervolging van Fritsie, die thuis beloofd had om "vroeg" te zijn.
Motorbiker ging even met ons mee, maar na de eerste strook off-road besliste hij om maar het kortere parcours aan te doen. Filip en ik dan maar in de achtervolging van de stip voor ons. Een terril links, die we dan ook links lieten liggen en dan kwamen we bij die stip: een franse biker met een truitje van La Francaise de la Mecanique (ook een mooie tocht straks in september...). Plots begon het weer te klimmen?!?!? Bleek dat we de terril van Verquigneul even aandeden. Daar wat rondgerotst en dan de pijltjes "Beuvry". Neen, daar gaan we binnen een paar weken naartoe!
Een flink aantal veldwegen later nog even een terrilondergrondje gevonden, waar we moeite hadden om de pijltjes te vinden, samen met onze franse vriend toch weer op weg en dan gingen we jagen op een oude spoorbedding om uiteindelijk zelfs langs la Francaise de la Mecanique te passeren. Daar verloren we onze franse vriend, die waarschijnlijk nog een beetje moest gaan werken, want al gingen we daar snel, ik kan niet geloven dat ik naar het einde toe sneller ging rijden. Alhoewel...
Een aantal single tracks met hindernissen later kwamen we aan de Base de Loisirs de Wingles, waar de snelle mannen aan het bissen waren ?!?! Bleek dat ze de kortere afstand hadden gekozen waardoor ze daar eerder waren gearriveerd en al het technisch parcourtje een keer hadden gereden. Samen deden we het nog een keer en het moet gezegd: het was een stukje dat ik niet kende maar wat zeer gesmaakt werd. Kort, krachtig en verdorie oh zo leuk om te doen. En dan kwamen we weer bij het startpunt. Nog eens? Voor mij waren de 55 kilometer en de 500+ hoogtemeters al voldoende. En daar liep Fritsie. Waren we toch sneller aan het rijden op het einde? Blijkbaar wel, dus ging ik voor een verfrissende straatdouche en naar binnen om mijn drankje en broodje te claimen. Tot tweemaal toe kregen we dit toegestopt en gingen we maar straffe verhalen vertellen, languit in het zonnetje in het gras.
Zoals eerder gezegd: meer moet dat niet zijn.
Gereden afstand: 55.55 km
Totale rijtijd: 2:56'38
Gemiddelde snelheid: 18.8 km/u
Hoogste snelheid: 42.9 km/u
Hoogtemeters: 535 m.
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Wingles.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
04 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten