MTB TT Ieper - 01/05/2008 (Fronttoer Classic)

Ik wou vandaag graag terug naar Ieper om de Fronttoer te rijden. Vorig jaar was dit een leuke rit en ik had geen reden om aan te nemen dat het dit jaar anders zou zijn. De rest van de gang ging naar Wissant, maar dat vind ik nu toch net iets te ver, zeker met de wijsheid van vorig weekend, waar ik tot in Frankrijk reed om welgeteld 900 meter te rijden (voor mijn freehub het begaf).

Mijn vaste bike partner was het bijna vergeten, maar zijn beide zoontjes hadden een verjaardagsfeestje, dus hij was van dienst. Ik vroeg of hij zijn bike zou uitlenen aan mijn achttienjarige zoon Domin en hij zei "Ja". Ik moest enkel nog andere pedalen op zijn bike zetten omdat klikpedalen Domin's ding niet zijn. Gisteravond ging ik aan het werk en kan je het geloven? Ik had twee verschillende sleutels nodig omdat ik een sleutel in twee brak!?!!? Nog nooit meegemaakt.

Uiteindelijk volledig uitgerust (in beide betekenissen) in Ieper aangekomen, ingeschreven en daar gingen we. Redelijk snel reden we langs de vijvers van Dikkebus en ik was alleen... Domin had een pijltje gemist en was verkeerd gereden. Ik wachtte even en daar kwam hij terug. We amuseerden ons flink met de technische stukjes op en neer naast het officiele pad. Ik vond het leuk om hem al na 5 kilometer achter mij te laten, vooral omdat hij had aangekondigd mij "gewoon los te rijden".

Na zo'n 10 kilometer kwamen we in de buurt van Westouter en het was van dattum: hij liet me gewoon ter plaatse tijdens de beklimming van (ik denk) de Scherpenberg. De afdaling was meer mijn ding en ik haalde hem weer in en liet hem even achter mij.

Zo zou het voor de komende vijftien kilometer verder gaan: hij bergop als een jonge berggeit, ik naar beneden als een zak cement. We deden de Rodeberg via het Hellegat en de Zwarteberg moest er ook aan geloven.

Toen we die laatste afdaalden langs de "trapjes" lag ik tegen dan natuurlijk weer voorop, ik riep nog even "TRAPJES", maar na twee of drie trapjes had ik plots een van mijn erfgenamen in mijn nek... Het concept 'remmen' was nog niet helemaal doorgedrongen. Het leek alsof we daar in lusjes de aanwezige bulten bleven aandoen, wat uiteindelijk ook zo bleek te zijn. De Rodeberg deden we minimum twee keer, de Zwarteberg twee of drie keer en uiteindelijk verlieten we dit deel van Heuvelland, met een tweetal grensovergangen die enkel duidelijk waren voor zij die de straatnaambordjes bekeken. Het werd mij duidelijk hoe makkelijk het hier in "den tijd" moet geweest zijn om dingen over de grens te smokkelen.

We reden natuurlijk richting Kemmelberg, die ik tijdens mijn heroische winterverhalen had laten uitschijnen als zijnde deel van de westelijke Himalaya. De berg is niet zo verschrikkelijk, maar als die kasseien nat zijn heb je geen enkele kans om er op te raken. Domin begon toch een beetje schrik te krijgen en begon me een paar keer te polsen of er geen mogelijkheden waren "naast" die Kemmelberg. Toch gingen we er naartoe. De bekende off-road klim langs het Franse oorlogskerkhof om even uit te rusten op het enige stukje "plat" voor we de laatste kasseien aan 23% aanpakten. Hij ging ervoor en raakte boven met grimassen die elke sterveling de stuipen op het lijf zouden jagen. Zijn cartouches waren duidelijk op. Hij merkte nog vlug even op dat "hij erop was geraakt" en alhoewel ik moet toegeven dat hij het deed, ik kon het niet laten om hem nog vlug even alles is perspectief te plaatsen en zei "ik hoop dat je er binnen 30 jaar ook nog opraakt."

Ik bleek vanaf dit punt de snelste klimmer te zijn (en zij die me kennen weten genoeg...) Afdalingen (jaja, ik ging er weer voorbij, nadat ik halverwege de Kemmel even een kramp had moeten verwerken) en daar gingen we voor de laatste 20 kilometer. Dachten we. Het werden er bijna 30. We gingen verder op en neer en het moet gezegd, hier en daar was een nieuw strookje ingelast, die het alleen maar lastiger maakte. En dan kwam het domein "De Palingbeek" eraan. Een kassei om "U" tegen te zeggen en verdorie, ze is langer dan je denkt. Ik ging in het midden rijden en maakte snelheid, gewoon het principe van "hoe sneller je gaat, hoe minder kasseien je voelt".

Toen we terug op asfalt kwamen moest ik even wachten maar toen was het helemaal niet leuk... Hagel, regen, ik ben er zeker van dat er ook smeltende sneeuw viel op mijn blote benen en armen (jaja, ik had hier blijkbaar een verkeerde vestimentaire beslissing genomen..) en we waren er nog niet... Die laatste kilometers waren toch wel lastig, vooral omdat ik me hier even aan het jagen zette, kwestie van de jeugd te tonen dat die ouwe garde ook nog tot iets in staat was.

Moe maar voldaan kwam ik terug bij de Volvo garage aan, waar we genoten van de douche-improvisatie van het jaar. De rit was redelijk de moeite, slechts 1 of 2 keer gingen we in een andere richting dan de pijltjes toonden en de bevoorradingen waren tip top. Het enige minpuntje in de organisatie dat ik kan vinden is dat de douches te warm waren. (Ik weet het, dit is toch wel bij het haar gegrepen... Ik heb al kouwe douches overleefd, maar deze kon ik niet over mijn teder velleken laten lopen !!!)

Geheel terzijde... ik vind dat ik mijn nakomeling toch een dikke proficiat moet geven. Hij ging voor zijn eerste echte mountainbike rit voor de 75 kilometer. Hij kloeg een beetje rond de 20 en dan nog eens rond de 40, maar reed de volle rit uit, weliswaar aan een steeds trager tempo, maar hij deed het maar, verdorie.

Gereden afstand: 74.77 km
Totale rijtiijd: 4:00'58
Gemiddelde snelheid: 18.6 km/u
Hoogste snelheid: 49.6 km/u
Hoogtemeters: 946 m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/2008Fronttoer.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)