MTB TT Torhout - 16/02/2008

Niet al te vroeg vertrokken kwamen we tegen kwart voor negen Torhout binnengereden. Parkeer-adviseurs aan de poort, bordjes om de parkeerplaatsen van plaatselijke slager te ontzien, een bewaakte bike-parking. Kortom, deze dag kon al bijna niet meer stuk. Tijdens de inschrijving hoorde ik iemand nog verontschuldigend opmerken dat ze er hier "genen Ventoux" konden insteken, wegens gewoon geen heuvels hoger dan een volwassen molshoop. Dit was allemaal niet nodig. Een bende enthousiaste medewerkers maakten dit tot een event, waar de Ventoux gewoon in de weg zou hebben gestaan!

Toen we wilden vertrekken bleek mijn freehub ook vastgevroren (Niko had de zijne al ontdooid thuis in de keuken met de haardroger). Wiel eruit en vlug even gebruik gemaakt van de verwarmingsinstallatie op de bike-parking. Een paar minuutjes later hoorde ik een klik en we waren vertrokken: Niko, Hanzi en ik. Niko begon heel gewillig aan de kop, wat zijn normale positie is, maar als zijn benen maar half zo sterk waren geweest als de alcohol gisteravond, dan was hij gewoon weggereden van ons. Na een drietal kilometer nam ik maar de koppositie over, heel onnatuurlijk. Hanzi was duidelijk het beste van zichzelf aan het sparen voor de race van morgen, want hij bleef zowaar bijna 10-15 kilometer in het wiel hangen. Zelfs toen werd het teveel voor hem. We bleven op verschillende snelheden min of meer samen en nu en dan een beetje wachten op elkaar.

In Torhout met zijn 112 mountainbike toerritten (of toch zeker 8) is het natuurlijk moeilijk om paden en wegels te vinden die niemand anders gebruikt, maar vandaag was het vreemd: vele paadjes heb ik voor het eerst in het volle daglicht gereden, omdat die andere Torhoutse klassieker een nachtrit is! In plaats van "zijn we hier nu weer?" had ik eerder iets van "aah, zo ziet er dat hier uit!".

De bekende ploeterstukjes lagen hard gevroren, maar ik moest tot mijn scha en schande ontdekken dat de ijslaag op de plassen nog niet van die aard was dat het mijn gewicht kon dragen. Ik ging tijdens een uitwijkmanoeuvre voluit voor de plas om vanaf dan met een natte kont verder te rijden! Veel bandensporen van tractoren waren hobbelbaantjes, waar je alleen snel over kon rijden om de impact op fiets en lichaam te beperken. De benen zaten naar mijn normen goed en hier en daar kon ik toch eens flink doortrekken. Gelukkig spaarde Hanzi zich en reed Niko maar op halve kracht, maar dat is nu allemaal niet belangrijk: ik reed verdorie niet slecht!

Beide bevoorradingen waren heel verzorgd en de dames zorgden voor heel wat ambiance. Op de eerste bevoorrading scheen het zonnetje en stonden we uit de wind. Ik ontdekte dat mijn voorvork wat vastgevroren zat, maar daar kan je helaas niets aan doen. We moesten ons hier toch even forceren, want het was er leuk en aangenaam vertoeven. Maar, er was geen Leffe, dus gingen we maar weer op pad.

Heel de tocht niet al te zot gereden, maar toch geen andere bikers moeten laten voorgaan. Een paar keer toch zot gedaan, toen ik achter een wagen aanging die ons inhaalde. Het lukte aardig, maar toen ik de groep bikers voor ons had ingehaald, vond ik het meer dan genoeg geweest. Een tijdje later ging Niko nog even achter een andere auto aan, die het gewaagd had naar ons te claxoneren!

Plotseling kwamen we aan het (ik denk) Warandepark aan, waar opnieuw een mooi technisch stukje was uitgepijld. Het was leuk en Niko werd zelfs wakker toen we hier voor een tweede keer ingingen. "De eerste keer dat ik dit zo snel heb gereden" was de commentaar. Dit was inderdaad niet gelogen en ik moet toegeven dat het pas nu duidelijk werd dat dit parcours 's avonds in het donker niet evident is.

Dan terug Torhout binnen, langs het ziekenhuis. Nog een klein stukje echte off-road en dan het centrum van wereldstad Torhout binnen, waar iedere meter off-road werd benut, wegenwerken inbegrepen. Voor we het goed beseften stonden we terug op het terrein van de startplaats. Niet moe, wel voldaan.

Niet de mooiste rit uit mijn carriere, maar zeker een van de aangenaamste. De Ventoux zat er inderdaad niet in, maar de rit was vlekkeloos georganiseerd, waardoor een mens zich amuseert en ervoor zorgt dat hij deze rit niet vergeet voor de kalender van volgend jaar.

Gereden afstand: 44.49 km
Totale rijtijd: 2:02'55
Gemiddelde snelheid: 21.7 km/u
Hoogste snelheid: 38.4 km/u
Hoogtemeters: toch 221m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Torhout_TET.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)

Foto's met dank aan MTB-live.be