Het eerste stukje off-road zorgde voor een opstopping en we vreesden dat deze rit slachtoffer zou worden van zijn eigen succes. Het volgende stukje vatten we aan door het eerste deel recht op de trappers aan iets hogere snelheid langs de andere bikers te beginnen. We waren er voorbij. Maar nu waren we iets gestart: sneller rijden. Het ging goed en het bolde niet al te slecht, waardoor Rik en ik snel voorop raakten. Niko bleek zijn nacht van vier uurtjes te moeten bekopen door achter ons te blijven.
Hier en daar kwamen kleine neepjes, die ons geleidelijk aan lieten klimmen. We zagen het landschap verder glooien en we draaiden naar links om daar kwam de laatste klim naar de top van de Poelberg. We zaten nog fris op het zadel en vlogen de bevoorrading binnen. Tijdens een drankje en een hapje ontdekten we dat die "bult" toch eigenlijk een stuk hoger was dan we eerst hadden gedacht. Een vergezicht over de akkers en velden, met Tielt op de achtergrond. Het vrieszonnetje deed echt deugd en we waren niet gehaast om verder te gaan!
Toen we dat toch deden reden we direct een klein technisch parcourtje binnen, waar je toch moest maken de juiste versnelling te kiezen voor je de bocht nam. Laveren tussen de bomen, hele korte bochtjes en venijnige hoogteverschilletjes. Mooi. Terug op weg en ik had al de hele tijd een vreemd geluid gehoord aan mijn voorvork. Ik dacht eerst opnieuw bevriezingsverschijnselen te horen, net als gisteren, maar gaf er verder geen aandacht aan.
Een lange (gelukkig hard bevroren) single track verder, toen Rik en ik even stopten, ontdekte ik dat mijn voorwiel volledig loszat. Hoe dit gebeurd is blijft een raadsel, maar het gaf wel een vreemd gevoel. Alles terug vastgezet en Niko kwam er weer bij. Bleek dat hij er een beetje doorzat. "Doseren moeten we doen" zei hij.
Een vijftal kilometer
verder begon hij aan de boom te schudden en gaf er een lap op. Ik was blij dat ik nog kon volgen. Als dat doseren is, dan heb ik het tot nu toe verkeerd begrepen! Klimmen naar de kerk in de verte: Kanegem. We raceten door het dorp, langs het standbeeld voor Briek Schotte en gingen aan redelijke snelheid terug naar beneden, kriskras door de straten. Velddoorsteken, weiden en maisvelden die gelukkig nog redelijk hard lagen (je kan je zo voorstellen dat dit met warmer weer een death race zou zijn geworden...) brachten ons terug richting Aarsele, niet zonder nog twee (ja 2) bevoorradingen mee te pikken.
Leuke rit, redelijk zwaar, maar gelukkig lag alles bevroren, anders overleefde de helft deze rit niet en ik denk dat ik ook meerdere keren gestorven zou zijn. Trouwens, de laatste kilometers waren sommige paadjes al verraderlijk zacht aan het worden. Snelheid ging onmiddellijk naar beneden, maar hoog lag die toch al niet met al die klimmetjes en vals plat.
Aarsele binnen en nog een speelparours aan de plaatselijke sporthal om de bike zo snel mogelijk terug aan de bewaakte parking af te geven om snel het vochtgehalte weer op peil te brengen.
Gereden afstand: 44.56 km
Totale rijtijd: 2:25'32
Gemiddelde snelheid: 18.4 km/u
Hoogste snelheid: 31.7 km/u
Hoogtemeters: 280m
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Aarsele.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Let wel: dit parcours bevat private doorgangen, enkel geopend voor de gelegenheid en kan dus niet zomaar worden gereden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten