Gelukkig kwam het niet zo ver en gingen we tegen halfacht op weg naar Allennes-les-Marais. We handelden de inschrijving af op het clubblad en dronken nog een kopje koffie met speculooskoekjes. Bleek dat onze wervingsactie meer dan 30 forumlezers (http://forum.mountainbike.be) hierheen had gebracht, naast nog een meute Brigandbikers, Steenbakkers en nog heel wat Vlaamse bikeclubs. Tegen half negen vertrokken we.
Het was een deja-vu. We stonden weer allemaal aan het rode licht in het dorp en bij groen gingen we voor honderd meter road die ons naar de eerste off-road bracht. Alles lag droog en het bolde goed, maar toen ik na drie kilometer al zonder adem zat keek ik naar mijn kilometerteller. We reden verdorie 30 per uur op die off-road paden. We kwamen op het eind van de eerste strook aan een kasseibaantje dat we nu ondertussen al meerdere keren hebben gereden en toen ging ik van de derde positie naar de vierde, de vijfde, de zesde, de zevende... en heel snel zat ik in de achtervolging.
Ik zag uit naar de base de Wingles en wou me niet al te veel kapotrijden in het begin en bleef op mijn eigen tempo doorrijden. Ze doen maar dacht ik. En toen ik op de eerste bevoorrading aankwam ontdekte ik dat er nog een hele groep van onze gang achterkwam. De snelheidsduivels waren al weer vertrokken en samen met de andere groep gingen we er weer vandoor. Na zo'n 18 kilometer reden we langs het kanaal en konden we Wingles al zien. Net nog de brug over en we konden beginnen "spelen".
We vonden Jocca aan de voet van de brug terwijl hij een bandje stopte
en namen hem mee de speeltuin binnen. Er was wat volk, maar niet al te veel, waardoor de files to een minimum beperkt bleven in het bos. Toch nog altijd vreemd om die Franse bikers te zien afstappen van zodra het ook maar een beetje naar beneden gaat. We bleven ervoor gaan en ik ging zowaar aan kop rijden van ons groepje. Wat ik vergeten was dat deze single track eigenlijk middenin een paar honderd meter asfalt had vooraleer je het tweede stuk kon aanvatten. We gingen door en in geen tijd kwamen we aan de tweede bevoorrading.Deze, maar ook de vorige was zeer goed. Natuurlijk was er water met sirop de menthe, maar massa's fruit, koekjes, chocolode, rozijen, turks fruit... is toch meer dan je gewoon bent in Frankrijk. Gingen we gewoon voor de 45 kilometer of zouden we deze 10 kilometer lange single track nog eens doen? Er werd zelfs niet getwijfeld en we gingen er nog
eens voor. Dit keer wachtten we op de leukste afdalingetjes om zeker te zijn dat er geen bikers ons zouden afremmen en we deden alle venijnige klimmetjes zonder voet aan de grond (uitgenomen 1) waar de losse ondergrond alle grip onmogelijk maakte. De laatste "neep" was kort en krachtig en bovengekomen voelde ik in de diepte een kramp eventjes proberen. De bevoorrading was nabij, dus who cares?Een derde keer was er duidelijk te veel aan, dus gingen we gewoon verder op het parcours van de 45km. De veldwegen bolden al iets minder en mijn bike danste onder mijn lijf tegen mijn onderkant. (Je kent het gevoel). Ik bleef de ondertussen iets grotere groep volgen maar moest toch weer de rol lossen. Dit kon niet zijn. Ik reed een paar kilometer wat trager met de anderen in zicht en gaf er dan een lap op. Samen kwamen we terug langs het kanaal. Speciale bordjes toonden rechtdoor langs het kanaal voor de gemakkelijkste route terug naar AF en even kwam ik in de verleiding, maar Jocca riep mijn naam met zo'n overtuiging dat ik niet anders kon dan volgen.
En daar kwamen we op de kassei die ik mij herinnerde van vorig jaar, waar we toen tegen de wind en in de regen lichtjes bergop nog een paar kilometer moesten afzien eer we er waren. Plots kreeg ik weer wat moed en ging ik op de kasseien jagen met mijn bike-vriend van de laatste kilometers, die nog net kon zeggen "en weet je wat ik nog het meest van al haat? Kasseien...". We reden Allennes terug binnen en genoten van een warme douche. In de zaal bleek dat we zowel de prijs voor de grootste club als een individuele tombola prijs mochten meeslepen. Een broodje en een ajuinsoepje later ontdekten we dat de organisatoren speciaal voor ons Leffe hadden binnengehaald, waar we er dan toch maar vlug een paar van binnengooiden (kleine flesjes weliswaar...)
Ik voelde de kramp opkomen en nu ik dit zit te schrijven is het inderdaad van dattum... Mooie rit, die zeker voor herhaling vatbaar is. Niet alleen de versie van volgend jaar, maar iedereen in de buurt die de base de loisirs de Wingles aandoet zal van onze aanwezigheid mogen genieten!
Gereden afstand: 52.30 km
Totale rijtijd: 3:02'54
Gemiddelde snelheid: 17.2 km/u
Hoogste snelheid: 33.1 km/u
Hoogtemeters: 418 m
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Allennes.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Merci Andre pour la photo de notre groupe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten