We vonden het vertrekpunt zonder zoeken en toen we aankwamen zagen we nog net "de vrouwen" vertrekken en de rest van de forumbende klaar om te vertrekken. Aangezien daar voor het ogenblik een paar mannen in heel goede form tussenzitten was het niet echt de moeite om hen te vragen op ons te wachten, we zouden toch onmiddellijk losgereden worden. We schreven in (een mountainbike te winnen is toch niet niks) en gingen op weg.
Met een redelijk grote groep gingen we het eerste stukje off-road in. Aan de andere kant was de groep uiteengevallen en passeerden we het bordje "Werken" (toch nog steeds een vreemde naam voor een gemeente) en gingen we verder langs Vladso en Esen. Het was hier en daar toch flink pompen om vooruit te geraken door de zachte, klevende ondergrond van "De Broeken". Rik maakte nog even een opmerking over het vlakke karakter van de streek en daar gingen we een bocht in waar ik een bordje opmerkte: Heuvelpad. Dat zag er niet goed uit.
Een bocht verder draaiden we de kasseien op. Omhoog. Het zag er redelijk lang uit en toen we bijna boven kwamen zat er een lichte bocht in de weg, die de rest van de klim toonde die al heel de tijd achter een boerderij verscholen zat. De wind zat schuin tegen en toen ik boven kwam kon ik al een pauze gebruiken, maar we zouden eerst nog flink wat veldwegen aandoen vooraleer we langs Klerken en Houthulst de eerste bevoorrading mochten smaken in de plaatselijke garage. Ik vreesde dat we daar getrakteerd zouden worden op nieuwe bougies en verse olie, maar de plaatselijke bakker zat ook in het complot, waardoor we een rijsttaartje konden verorberen. Net op tijd.
Weer op weg, eerst door een klein stukje bosgrond om dan het Vrijbos aan te doen. De Duitsers konden hierdoor worden tegengehouden in WO1, maar wij waren niet te houden. We gingen door de dreef alsof het asfalt was. De ondergrond werd uiteindelijk asfalt maar ging verdorie omhoog en het leek alsof ze bleef klimmen. Rik zette zich aan kop van het gelegenheidspeleton en ik ging mee in tweede positie. Dan in derde, dan vierde, vijfde positie, om uiteindelijk met honderd meter achterstand aan te komen op de top.
We gingen hier lusjes rijden, die telkens weer op die Melanedreef uitkwamen, gelukkig ging die dreef nu naar beneden! Voor we het goed beseften reden we een hoeve binnen voor de tweede bevoorrading. Nu al? Enfin, je hoorde mij niet klagen, toen ik een warme chocomelk in mijn keelgat goot. Waren het de hormonen in de melk, de kracht van pure chocolade of gewoon geluk, ik weet het niet, maar plots begon het allemaal beter te gaan. We gingen terug naar het Vrijbos en plotseling moest Rik niet meer op mij wachten.
We vonden ook nog een stukje militair domein waar we langs sjeesden, maar dat was zo ongeveer het enige verharde stuk in de buurt. Ergens had ik gelezen dat na de bevoorrading het parcours voor 80% onverhard zou zijn. Dit was duidelijk niet overdreven. We hadden nog de boomgaard en een appeltje voor de dorst, wat duidelijk geen slecht idee was. Plots was hier geen enkele weg plat, alles leek te klimmen. Er zat zelfs nog een stukje maisveld van minder dan 100 meter, maar het vergde krachten, zeker op het einde, want daar waren we aan het geraken. Gelukkig.
De bike-wash was net iets te overbevolkt, dus gingen we naar de kleedkamers voor een douche. Daar was het van 't zelfde, maar het warme water deed deugd. Een boterhammetje en een drankje later deden we de bike-wash aan onderweg naar de auto. Vlug terug naar huis voor een beetje echt voedsel, want deze rit had de reserves toch wel serieus aangesproken.
Een vlak ritje in de polders... "Mijn gedacht" zou Boma zeggen!
Gereden afstand: 44.53 km
Totale rijtijd: 2:33'23
Gemiddelde snelheid: 17.4 km/u
Hoogste snelheid: 31.2 km/u
Hoogtemeters: 233 m.
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Zarren.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten