06 januari 2008

MTB TT Hulste - 06/01/2008

Deze week had ik een paar korte ritjes gedaan om toch weer een beetje conditie te kweken na weken inactiviteit. Tijdens mijn ritjes was ik al meerdere pijltjes van de Laagvliegers in Hulste tegengekomen. Het parcours lag grotendeels bevroren in het begin van de week. Warmer weer zorgde ervoor dat alles dooide en toen begon het te regenen en te regenen. Het snelle ritje van de zondag werd er eentje van nog geen 15km/u naar het einde van de week. En dan Hulste... Eigenlijk had ik gemengde gevoelens over de rit van vandaag. Vorig jaar had ik moeten opgeven nadat ik een duikvlucht over een gracht had genomen, wat mijn pols en schouder niet zomaar hadden verdragen. Het andere beeld dat ik nog had waren de velddoorsteken die ploeteren, baggeren en stampen waren. Het vochtige weer van de voorbije dagen was duidelijk aan het zorgen voor een herhaling.

Van thuis reed ik met de bike Niko ophalen en zag hier en daar de grond glinsteren. Dit was geen geval van te lange blootstelling aan het kerst-gebeuren maar het gevolg van nog een beetje nachtvorst. Samen reden we naar Hulste. De (kleine) forumbende zat ons al op te wachten en na de nieuwjaarswensen gingen we op weg. Vrijwel onmiddellijk gingen we een talud op, kwestie van direct onnozel genoeg te doen, vooral toen bleek dat het waarschijnlijk niet de bedoeling was deze hindernis te nemen. Honderd en vier meter verder ging Cowboy Peter tegen de vlakte in een boomgaard tijdens een inhaalmanoeuver. In tegenstelling tot vorig jaar gingen we direct naar Lendelede, om de Baekelandtroute te rijden, weliswaar met aanpassingen.

Cowboy en VTT-tje gingen er vandoor en wij lieten ze rustig begaan. Het parcours was al lastig genoeg zonder dat er dan nog gekoersd moest worden. We zagen ze redelijk lang voor ons uit rijden, want zelfs koersen was niet van die aard dat records gebroken zouden worden. Plots toonden de pijltjes dat we vanop de asfalt links een veldwegel in moesten draaien. Twee mannen voor ons negeerden het glinsterende asfalt en gingen tegen de vlakte, een beeld dat we nog een paar keer zouden zien vandaag, gelukkig meestal zonder veel erg, al zullen de verkopers van koerstenuetjes wel een paar bezoekjes krijgen volgende week. Ik ging achterop mijn zadel hangen en ging goed vooruit door de modder tot ik op het einde van het weggetje in de blubber nog wel net snel genoeg reed om niet omver te vallen. Ik had gelukkig al een paar keer kunnen laveren langs minder fortuinlijke bikers maar als ze dwars over de weg voor je komen te staan kan je toch niet veel anders dan stoppen.

Ik verloor in dit stukje Niko, die ik ter hoogte van de bergkapel in Lendelede plots weer langszij zag komen. Bleek dat hij zijn ketting had moeten bevrijden en dat hij maar een stukje extra asfalt had ingelast om mij weer bij te benen. Samen gingen we het veld weer in om opnieuw de vaste Lendeleedse route te hernemen. Op de klim na het sportcentrum ging ik even tegen de vlakte toen iemand voor mij een vreemde beweging maakte, wat Niko een glimlach ontlokte. Op de bevoorrading tweehonderd meter verder was "de Fast" boos op zijn bike. Hij had hem daar gewoon gegooid "die banden zijn verdorie niet goed genoeg!", maar een drankje later was hij al weer op weg. Toen we het stukje wegel bij boer Frans (door ons ook boer Boer genoemd) aandeden was het Niko die een dwarsligger voor zich kreeg. Ik was eigenlijk blij om even trager te rijden wachtend op Niko. We gingen verder en volgden een groep bikers op een single track. Plots ging de eerste links in de gracht, maar net op het moment dat die gracht overging in een gekanaliseerd ding. Op het nippertje vermeed hij een smak tegen het beton. Iets trager gingen we verder.

In geen tijd passeerden we langs Niko's en we lasten ook nog vlug een extra bevoorrading in bij mij thuis. Daar gingen we weer. Een paar prive stukjes in de buurt later gingen we richting Ingelmunster. Toen we daar afdaalden en richting Ooigem bos zouden rijden, bleek het beste er af. Niko's knie deed ook nog eens flink pijn en toen we 29.5 km op de teller hadden zochten we de kerktoren van Hulste. We gingen er zo snel mogelijk naartoe, wat inhield dat we toch nog een paar modderstroken meepikten, kwestie van de rechte lijn te blijven volgen natuurlijk. Plots waren we weer aan het vertrekpunt en gingen we vlug genieten van een broodje en een drankje.

Mijn verwachtingen waren duidelijk ingelost... Het was dit jaar inderdaad weer baggeren en ploeteren, maar toch zo leuk om te doen. Tot volgend jaar.

Dan moesten we nog met de bike terug naar huis, maar mijn retour na een paar weken gedwongen nietsdoen was niet onverdienstelijk. Sven Nijs werd Belgisch kampioen en ik ben niet in slaap gevallen, dus... het had erger kunnen zijn!

Gereden afstand: 31.65 km
Totale rijtijd: 1:56'45
Gemiddelde snelheid: 16.3 km/u
Hoogste snelheid: 29.7 km/u
Hoogtemeters: 164 m

Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Hulste.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)

Geen opmerkingen: