We gingen op weg en in geen tijd kwamen we in Marchiennes aan. We reden het dorp door en een plaatselijke oudstrijder stond ons konvooi daar meewarig te bekijken. Ik denk niet dat er normaal zoveel autos door het dorp rijden op zondagmorgen. De parking op en de voertaal bleek inderdaad plots toch weer vlaams te zijn. Klaargemaakt en ingeschreven en we waren weg. Een volle kilometer op de weg en daar gingen we off-road. Na zo'n vijf kilometer kwamen we aan een bosje, waar verdacht veel berkenbomen op een pikzwarte ondergrond groeiden: een terril. Het leek eerst dat we errond zouden rijden, maar plots gingen we toch het terrein van Rieulay op.
En daar reden we een speeltuin voor bikers binnen. Een afdalingetje, waar de franse biker voor mij ging al te voet naar beneden ging en dan een veld vol bulten om een beetje te springen en te hossen. Terug een paar keer klimmen en plots kwamen we weer aam het punt waar we deze zone waren binnengereden. En ja, daar gingen we voor een bisnummer. Ik wou zelfs bijna een jumpke wagen, maar ik hoorde VTT-tje achter mij roepen: "niet te zot doen, wacht maar nog een beetje vooraleer je weer begint te springen." Ik volgde de wijze raad en reed nog een beetje rond in dit speeltuintje, tot grote verbijstering van de bikers die dit stukje voor het eerst binnenreden, terwijl ze wanhopig zochten waar het juiste pad van de toertocht eigenlijk liep.
Toen ik terug aan het beginpunt kwam bleek ik de enige te zijn, tot grote verbazing van Motorbiker, die niet begreep hoe ik plotseling iedereen had losgereden. Ik eigenlijk ook niet, maar iemand vertelde ons dat er een kettingreparatie werd uitgevoerd. Samen beslisten we om toch rustig te vertrekken, het forumgeweld zou ons toch wel weer inhalen. We gingen het typische terril-bos in en reden op en neer over wat een redelijk lange rollercoaster leek te zijn.
We kwamen samen met een andere groep op een "kruispunt" waar iedereen plotseling de basisregel van de bepijling vergeten was: als er niets staat aangeduid is het rechtdoor. Toegegeven, de vele pijlen in allerlei kleuren van allerlei tochten in de vorige weken waren niet echt behulpzaam. Ik nam de gang maar even op sleeptouw tot we plotseling een flinke afdaling begonnen. Het leek of de fanfare Sint Cecila achter mij de terril afreed. Wil iemand mij er mij aan herinneren dat ik nooit ofte nimmer schijfremmen op mijn bike wil? Zoveel lawaai had ik al lang niet meer gehoord.
En daar begonnen we aan een reeks veldwegen waar geen einde leek aan te komen. De ene al beter dan de andere, maar hier en daar toch flink zwaar door de alomtegenwoordige modder. Ik bekeek een paar bordjes en allemaal hadden ze het over "marais" en de ondergrond was duidelijk het bewijs. Na zo'n 20 kilometer draaiden we links de weg op en hadden daar een kassei om U tegen te zeggen. Een tweetal kilometer duwen en snelheid maken om toch niet van je bike te daveren. Op het einde was er een stukje asfalt van honderd meter voor we weer het veld indoken en mijn voeten tintelten nog altijd.
Bleek dat Motorbiker niet zo'n goede dag had. Ik wachtte even en samen reden we rond een paar dorpjes om samen het bos in te duiken. Hier maakte hij me duidelijk niet langer op hem te wachten. Ik ging er vandoor (kwestie van eens te tonen hoe fit ik nog zat!) en honderd meter verder stond ik stil toen mijn voorwiel volledig verdween in een modderplas. Ik stapte af, trok mijn bike uit de modder en bleek mijn rechterschoen ook kwijt te zijn. Alles terug in orde gemaakt en daar ging ik weer, achter op het zadel door de modder.
Ik naderde een splitsing en van uit de andere richting kwamen daar een drietal van onze mannen aan. Bleek dat ze zoveel "gespeeld" hadden op de terril van Rieulay, dat ze dan maar het parcours van de 35 km volgden. We gingen verder over allerlei veldwegen en net zoals de hele tocht wisselden we een lange strook off-road af met 50 meter asfalt en weer het veld in. Ik wou me nog niet opblazen na 35-36 kilometer en hield me een beetje op de vlakte, maar verwondering en verbazing toen we na net geen 38 kilometer weer de parking opreden ?!?!? Het was niet duidelijk waar we fout gereden waren, voornamelijk toen bleek dat de meeste bikers dezelfde afstand blken gereden te hebben. Slijkcrosserke had uiteindelijk zo'n 44 kilometer, wat bleek het juiste parcours te zijn, maar dit heb ik gemist.
Niet de mooiste rit die we in Frankrijk hebben meegemaakt, maar toch mooier dan sommige vlaamse ritten. Een off-road percentage boven de 80% maar soms net iets te eentonig voor mij. Ik was wel blij te zien dat mijn conditie terug een beetje beter begint te worden. Jammer van de gemiste kilometers, maar het broodje en het drankje maakten weer veel goed. Toch blij dat ik hier gereden heb met onze ongeorganiseerde bende ongeregeld.
Totale Afstand: 37.67 km
Totale Rijtijd: 2:14'18
Gemiddelde snelheid: 16.8 km/u
Hoogste snelheid: 27.7 km/u
Hoogtemeters: 163 m
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/Marchiennes.kml
(link copieren en in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten