Gisteren dacht ik nog naar Noord-Frankrijk te gaan om daar in Houdain te gaan rijden. Bleek dat ik vrijwel alleen (van vlaamse origine dan) zou zijn, dus koos ik maar voor Peruwelz, de rit rond de vindplaats van dinosaurussen in Bernissart. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen, dat dit niet tegen mijn zin was, aangezien we daar eind juli al een serieuse rit gereden hadden. Iets voor acht kwam ik aan bij de politie in Peruwelz en zette me samen met een paar andere bikers te wachten tot het openen van de inschrijving om 8 uur. Ik greep naast rugnummer 007 en ging met 008 op weg. Nog wat plezier gehad met Lichterveldenaerke met zijn rugnummer 69 om uiteindelijk met een vijftiental te vertrekken.
We gingen op weg en na een paar honderd meter gingen we een kasseitje omhoog, een slordige 20 procent. Wat was hier gebeurd? Een paar weken geleden was dit nog een afdaling !!! Maar, de benen waren nog heel goed en dan is alles makkelijk natuurlijk. Na 2.3 kilometer kwamen we tot stilstand door de eerste platte tube van de dag. Cowboy Peter had de eer om als eerste een bandje te vervangen. Plots zag ik dat alle tragere rijders doorgereden waren. Ik was de enige normale mens tussen het aanwezige forum bike-geweld. Toen we weer op weg gingen was ik in minder dan een kilometer op achterstand gereden.
Niet getreurd. Ik ging in de achtervolging, wetende dat ik het toch nooit zou halen, maar dat kon me niet echt schelen. We reden opnieuw een bosje binnen, met een terril-ondergrond en mijn tellertje toonde 12 kilometer. Een jongedame kwam met de bike aan de hand teruggewandeld. Wat had haar afgeschrikt? Toen mijn teller 13 kilometer toonde wist ik het: Jocca stond aan de kant van de track te kotsen. (Die jeugd toch... vertrekt als een pijl uit een boog en kan het tempo niet aanhouden !) Voor mijn teller op 14 sprong haalde in ook nog Lichterveldenaerken terug in en kwam in de buurt van Motorbiker. We hadden in dit bos ook nog een paar technische afdalingen. Misschien was dit de reden voor de jongedame om terug te keren, alhoewel...
Plots zag ik de grensovergang in het bos, maar we bleven aan deze kant van de grens in het belgische gedeelte van het bos van Bonsecours. Toen we hier uit reden gingen we een volle drie kilometer over de weg naar de vijver van Bernissart, waar we na een paar vlakke meters toch weer flink omhoog gingen. Stond daar wel geen fotograaf zeker..? En daar gingen we verder door allerlei bosjes en mooie single tracks. Weinig road en als er dan nog eens een asfaltbaantje was, dan ging het nog omhoog ook. Tijd om te recupereren was er vrijwel niet, want die terril had meerdere kilometers single track voor ons klaar. Draaien en keren en voornamelijk heel veel plezier. Hier ergens haalde ik de forumtrein opnieuw in, die opnieuw een herstelling moest uitvoeren. Dit keer besliste ik om niet te wachten en samen met Motorbiker ging ik door.
Na iets meer dan 30 kilometer kwam de eerste bevoorrading er aan, redelijk laat. Voor motorbiker en ik was dit meer dan nodig. We gingen onmiddellijk de steengroeve Lebailly binnen en moesten zelfs eerst nog wat klimmen eer we de afdaling konden beginnen tot de bodem van de put. Ik hou niet van kiezelstenen en daar hadden we een afdaling steil naar beneden op kiezelstenen, met een bocht van 180 graden halverwege... Een nachtmerrie, vooral omdat we alles terug omhoog moesten achteraf! Nog even langs de bevoorrading gereden voor een drankje en weer op weg.
De weg was bos, bos en nog eens bos. Nog wat ruiters en paarden gekruist, maar vooral veel mooie single tracks en hier en daar wat modder. En het feest bleef maar duren. Zelfs tot er helemaal geen reserve meer in de kuiten zat. Al deze bochtjes tussen de bomen zijn reuzeleuk, maar superlastig omdat je je telkens opnieuw moet inspannen om weer op een deftige snelheid te komen. Toen we zo'n 50 kilometer achter de rug hadden kwam de tweede bevoorrading, waar we plotseling werden vervoegd door Grote Plateau, die de forumtrein achter zich had gelaten. Het werd duidelijk waarom ze ons niet ingehaald hadden: 5 platte banden en een paar doorgetrapte kettingen hadden het gemiddelde daar flink naar beneden gehaald.
Motorbiker, Grote Plateau en ikzelf gingen op weg om de eindsprint in te zetten. Gelukkig had GP zoals altijd nog meer dan genoeg over om ons op sleeptouw te nemen. Voor ons ging zelfs dat nog moeilijk en GP ontsnapte zelfs bijna, maar na een laatste demarrage kon ik nog net in zijn slipstream naar de aankomst rijden. Motorbiker had jammer genoeg moeten afhaken, maar het had voor mij geen 5 kilometer verder moeten zijn...
Prachtige rit, heel hoog off-road percentage, eventjes wennen aan de bepijling, maar verder een goede organistie en er waren zelfs douches, wat bij onze waalse vrienden geen evidentie is. Met andere woorden: een klassieker in wording.
Gereden afstand: 62.78 km
Totale rijtijd: 3:20'46
Gemiddelde snelheid: 18.7 km/u
Hoogste snelheid: 42.7 km/u
09 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten