De eerste kilometers rond de vijvers van Zillebeke en langs de vijver van Dikkebus zijn de enige manier om zo snel mogelijk richting Heuvelland te rijden. Hier en daar nog een bosje meegepikt en nog wat gelachen met twee wielertoeristen die waarschijnlijk de verkeerde pijltjes aan het volgen waren. Een klein oponthoud maar het was eigenlijk wel leuk om te bekijken.
Langs dreven en allerlei paden zagen we de heuvels in de verte, maar we mochten er precies niet echt naartoe. Telkens we een bocht maakten gingen we de andere richting uit. Maar plotseling begon het toch wel zeker... De Scherpenberg. We gingen redelijk snel omhoog, maar niet helemaal tot de top. Een stukje afdaling en daar hadden we de eerste bevoorrading. Alles erop en eraan en wijle weer weg. Daar kwam dan de rest van de Scherpenberg. Nog even een paar paadjes die ik herkende van de Westouter tocht, maar dit keer geen geploeter, enkel stof en opletten dat je de juiste groeven hebt gekozen, want de aarde was hard als beton.
We draaiden rechts richting Westouter. Zouden we hier nu gewoon tot beneden rijden tot op het Kerkplein? Neen hoor, doorheen een bosje rechts van de weg en misten we daar wel geen pijltje zeker? Twee bikers achter ons schreeuwden ons terug de goeie weg op. We gingen de weg over en plotseling was de Rode Berg verschrikkelijk dichtbij. Off-road gingen we tot aan de Kosmos. Rechts lag de afdaling naar het Hellegat, maar dat was voor de langere ritten, jammer. Maar we gingen evengoed voor een leuke afdaling, die ik nog niet kende. Beneden gekomen gingen we rechts, twee volle meters asfalt en terug naar boven. Een halve afdaling en daar was de splitsing voor de 54 kilometerrit. In het voorbije stuk hadden we ook nog een afdaling over trapjes, die ik eerst te snel wou nemen. De trapjes waren goed te doen, maar enkel met aangepaste snelheid!
Wat zou er nu nog komen? Niko zei: "We hebben het ergste hier wel gehad, denk ik". Hij was fout. We reden richting die andere bult en dit keer kwam ze wel dichter. Over de flanken van de Monteberg richting "De Kemmel". Ik herkende het pad en flink wat duwen later passeerden we het Franse kerkhof halverwege. Vorige keer toen ik hier langskwam had ik al 5 meter te kort om boven te geraken, wegens net iets te veel modder, maar nu lukte het zonder echte problemen. Even twee cirkeltjes draaien op het asfalt om wat adem 'te kweken' en daar gingen we de kasseien op naar het monument.
Ik hoorde een vreemde geluid achterin, maar het ging snel voorbij. Langs het bord 23% en maar duwen, duwen, duwen. Voor de eerste keer in zeker 4 keer proberen lagen de kasseien droog en raakte ik toch tot aan het laatste stukje waar het plots nog wat steiler gaat. Die rest heb ik niet gefietst... ik heb mezelf omhoog gevloekt. Boven gekomen keek ik nog even naar beneden en zag heel wat wandelaars met een mountainbike aan de hand. Daar zou ik de vorige keren hebben tussen gelopen, maar deze keer haalde ik de top, óp de fiets.Via Voormezele terug richting Ieper, met nog wat klimwerk op en rond het golfterrein vooraleer we het Provinciaal domein "De Palingbeek" aandeden. Het geluid aan mijn achterwiel begon meer en meer op te spelen en dan wist ik het, de achternaaf... mijn freehub begon plotseling de tandjes te missen, waardoor ik doelloos op de trappers duwde, tot het plotseling opnieuw aanpikte en ik weer kon fietsen. De laatste 10 kilometer zou ik hiermee meer en meer sukkelen. Telkens ik eventjes de spanning op de ketting had laten verslappen moest ik opnieuw hopen dat het toch weer zou lukken om verder te fietsen. (In de winter weet je dat je dan eens op je cassette moet plassen om alles te ontdooien, maar met deze temperaturen is er duidelijk iets anders loos...) We kwamen op de kasseien langs de Palingbeek en duwen was de boodschap. Gedaver aan meer dan 35 kilometer per uur was de enige mogelijkheid om te blijven rijden. Eventjes de weg op en terug het domein binnen. Een paar korte bochtjes zorgden ervoor dat ik de spanning op de ketting toch moest lossen. Telkens was het precies een komisch filmpje, als ik dan zat te duwen tot de tandjes opnieuw grip vonden! Vandaar terug langs de vijver van Zillebeke, waar ik nog een paar keer in het ijle aan het trappen was.
We raakten toch terug aan de Picanolzone en haalden zelfs nog die biker in, die al een uur net voor ons wilde blijven rijden. Het stof van de bike gespoten en vlug een boterhammetje gegeten. Natuurlijk ook een blonde frisdrank, vooraleer we snel terug naar Izegem reden, waar we slechts 6 minuten te laat op het schema zijn aangekomen na een zeer leuke rit. Ik hou niet echt van klimmen, maar het Heuvelland maakt het precies leuker om te doen. Uiteindelijk iets meer dan 54 kilometer gereden met zo'n 4-500 hoogtemeters en er kon nog een spurtje af op het einde. De conditie is er weer. Tot volgend jaar Frontbikers.
Gereden afstand 54.57 Km
Totale tijd: 2:27'35
Gemiddelde snelheid: 22.06 km/u
Hoogste snelheid: 45.7 km/u
