Ingeschreven en vertrokken. Het ging onmiddellijk naar beneden, langs de Frans-Belgische grens richting Westouter, waar we niet alleen het laagste punt van de tocht, maar ook het eerste kleine klimmetje konden smaken. Zo kan ik er honderd op mijn grote mes doen dacht ik nog.
Terug Frankrijk binnen en de Rue du Mont Noir binnen. Dit bleek een afleidingsmanoeuver, want we gingen eerst naar de Mont Kokereel, die al een beetje meer omhoog ging, maar het ging pas echt omhoog toen we de Catsberg aandeden, met nog een leuk lusje maar rechts vooraleer we ons aan de voet van de antenne op de top konden bevoorraden.
Lange afdaling, waar we eerst nog eens verkeerd reden (het was perfect uitgepijld, maar dat bos lokte zo...) en dan echt richting Zwarte Berg. Toen we er bijna waren sloegen we nog eens linksaf om een klimmetje te doen dat ik niet kende. Mooi, maar het ging verdorie omhoog. De top over en de afdaling naar de plaatselijke grot van Notre Dame de la Salette, die eindigt met de lange trappen, waar je kan jumpen en jumpen en remmen om niet tegen de poort onderaan te vlammen.
Een vijftal vlakkere kilometer kwamen eraan en wij terug naar de bevoorrading, die nog altijd bovenaan de Catsberg stond. Ik ging er op een kleine helling vandoor, voor een volle tien meter, want Hein bleek met een leegloper te rijden. Toen we opnieuw vertrokken liep het al minder vlot, vooral in de beklimming van de Catsberg.
Afdaling en dan richting snelweg, waar we een aantal veldwegels konden aandoen, eer we de oude spoorbedding richting Poperinge konden aanvatten. Dit stuk is altijd goed voor wat snelheid, maar na een paar honderd meter ging het naar rechts, nog eens de Mont des Cats op. Gelukkig is de afdaling langs die kant mooit, waardoor het redelijk leuk is om te doen, wetende dat je straks door het bos mag sjeezen.
Terug de oude spoorweg op, met een rotvaart duelletjes uitvechten, waaronder een vader-dochter gevecht voor de eerste plaats, tot we de Belgische grens overstaken, om dan terug rechts te klimmen naar de molen van Boeschepe. Ik werd gelost in de klim en stak nog een laatste cartouche om Motorbiker en Tino in te halen. Dit lukte, maar in de laatste 50 meter werd ik dan toch nog bijgehaald. Dju.
Ons broodje en drankje opgehaald, voor we achter op het grasplein konden genieten van een brouwseltje van St. Bernardus. Dit smaakte naar meer, wat we oplosten in de vorm van een flesje in de achterzak voor de namiddag. (Bedankt Belle, dit was echt klasse, genieten van een lekker biertje in het gras met het juiste glas...)Leuk ritje, Geen moment vervelend, alhoewel die wind op de kop dicht in de buurt kwam. Afwisselend parcours, niet al te technisch, zonder daarom helemaal niets van de biker te verlangen. Wel ontdekt dat mijn conditie, die nochtans niet slecht was de voorbije weken blijkbaar naar de vaantjes is.
Gereden afstand: 50.03 km
Totale rijtijd: 2:43'45
Gemiddelde snelheid: 18.3 km/u
Hoogste snelheid: 44.5 km/u
Hoogtemeters: 754 m
http://www.hinnaert.net/KML/2010Boeschepe.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten