Eerst rustig een kopje koffie en dan deden we de eerste bevoorrading al aan... Bij de inschrijving kreeg je een appelsientje, een muesli-reep en verontschuldigingen dat er geen bevoorrading was onderweg. Enfin, we lieten het niet aan ons hart komen en vertrokken.
De straat overgestoken en langs de plaatselijke forellenvijver en de ondergrond werd zwart. Het paadje klom lichtjes en we gingen een eerste stukje crossen, waardoor we snel langs het Canal de la Deule kwamen, bekend van de rit van Oignies.
Langs de spoorweg verder richting Evin-Malmaison, met mijn favoriete Delta 3 links van ons. Jammer genoeg zouden we hem links laten liggen, maar geen probleem, we zouden van hieruit recht naar Ostricourt rijden, waar we die terril aan het karting circuit zouden bedwingen. Tino suggereerde even een chronootje te organiseren op het circuit, maar de afdaling die volgde deed ons dit plan heel snel vergeten, vooral toen we vanop terrilgrond recht het bos inreden.
Sommige paadjes waren nogal zwaar wegens de onmogelijkheid te sturen door de slijk-tracks, maar dat kon ons niet deren. Toen we uit het bos kwamen zagen we in de verte het silhouet van een kerk. Ofwel was dit een hele hoge kerktoren ofwel een kerk op een heuvel. De klim maakte duidelijk dat dit een eerder gewone kerktoren op een eerder flinke heuvel was. Boven hielden we de eerste bevoorrading aan de kerk van Mons-en-Pevele.
Waar kende ik die naam toch van? Ik kon mij niet van de indruk ontdoen dat ik die naam recent nog had gehoord. Na een korte afdaling draaiden we links secteur pave numero dix op... Ik wist waar ik het had gehoord. Een stuk kassei, waar je enkel de middenstrook kon gebruiken, de rest was zelfs met een mountainbike riskant. En hier waren ze vorige zondag met zijn zessen vertrokken, de anderen achterlatend. Heel goed te begrijpen, want wie hier achteraan hangt is eraan voor de moeite. Op het einde naar rechts en nog een stuk van een kilometer. Ik was heel blij met mijn voorvering toen ik weer het asfalt opreed. Het feit dat we weer naar Mons-en-Pevele klommen was zelfs beter te verdragen dan de Pave du Blocus.
En dan zag ik iets nieuws. Een bevoorrading voor ruiters. De ruiter net voor ons kreeg een paar bekertjes toegestopt, terwijl zijn paard gedrenkt werd, alles binnen de 7 seconden al was het formule 1 en hij weer op weg. Bleek dat de pijlen die we al heel de tijd zagen van een toertocht voor ruiters waren. Gelukkig liet hij ons voorbij op het smalle pad en konden we doorsjeezen.
En dan kregen we waar we al de hele tijd grotendeels van gespaard waren... diepe plassen en modder. Sommige van de paadjes waren heel vochtig en het was niet echt evident om nog snelheid te maken. Rechtop blijven was al straf genoeg. We reden nog rond en een beetje op de terril van Moncheaux en konden nog wat genieten van een beetje op en neer. Daar reden we Leforest terug binnen. Niet rechtstreeks naar de finish, maar met een ruime boog over het wandelpad terug naar af.
De bikewash met warm water hielp ook om even de benen schoon te maken en Hein wou zelfs bijna een douche nemen, maar we konden hem op tijd overtuigen om verstandig te zijn. Mooi ritje, zeer afwisselend parcours en toch niet al te zwaar. Een 50km versie zou niet miskomen (met Delta 3 erin!!!) maar ik was heel tevreden na afloop. Met zijn zessen nog wat zitten keuvelen en nog voor kwart over twaalf stond de auto terug op de oprit.
Gereden afstand: 39.48 km
Totale rijtijd: 2:00'31
Gemiddelde snelheid: 19.7 km/u
Hoogste snelheid: 43.2 km/u
Hoogtemeters: 287m
http://www.hinnaert.net/KML/2009Leforest.kml
Grotere kaart weergeven
Geen opmerkingen:
Een reactie posten