We vertrokken en in geen tijd reden we langs verschillende tracks richting Expressweg, waar we beide kanten onderaan de talud mochten verkennen. Ik herinner dat ik vorig jaar daar mijn pedaal kapot trapte, maar toen was dit deel het einde van de tocht, dus... we gingen voor een omgekeerd parcours. Daar kwam een eerste splitsing en die kwam onmiddellijk met een eerder verraderlijke afdaling. Ik was een beetje ongerust, maar ging ervoor. Het lukte en dat hielp het moreel ongelofelijk. Een ogenblik later reden we langs de Leie om van daaruit via allerlei paadje en wegen naar Waregem te rijden. We vonden daar een bosje met wat bultjes na een tiental kilometer en bleek dat de Fast en Cowboy Peter ook een bultje hadden geprobeerd. Alleen de airtime na het eerste bultje was niet lang genoeg om ook nog het tweede lagere bultje over te raken. Resultaat een hoopje bikers en een voorwiel gevormd als een acht, gelukkig verder geen erg.
Lichterveldenaerke en ik gingen verder - ze waren al met genoeg om de Fast te helpen - en in geen tijd kwamen we in Waregem aan de watertoren. We draaiden links een wegeltje in en kregen daar opnieuw een lading modder te verwerken. Mijn benen zijn helemaal niet in form, maar bleek dat een beetje techniek je sneller laat gaan dan wild stampen op de trappers. En daar kwamen we aan e poorten van een een private doorgang door een bosje. Bosje, bosje... BOS zou ik moeten zeggen: het Spitaalbos. Plots kwam daar een modderafdaling en kwamen we terug op de weg. Vijftig meter en opnieuw het bos in om de afdaling in omgekeerde richting opnieuw aan te pakken en de Zilverberg opnieuw omhoog. Verdorie. het was leuk maar lastig. Alleen waren de schokken niet altijd een zegen voor mijn pols. In het bos een tweetal bikers met kapotte derailleurs gezien (het zullen weer goeie tijden zijn voor de fietsenmakers maandag..).
Ik ben nog nooit zo blij geweest dat we een paar kilometer op de weg mochten rijden. Het was echt nodig om opnieuw een beetje krachten op te doen. Ik voelde me redelijk snel weer een beetje "mens" en maakte na zo'n 25 kilometer de beslissing om toch niet voor de 35 of de 40 kilometer, maar om voor het volle pond: de 50 te gaan. Waarom toch? Ik wist nochtans dat hier een flink aantal hoogtemeters waren toegevoegd en een paar bossen. Die laatste heb ik geen probleem mee, maar de klimmetjes zijn toch nooit echt mijn ding geweest. Als ik goede form ben, dan kan ik er tegen, maar nu was het echt afzien. Ik verloor Lichterveldenaerke uit zicht en begon meer en meer bikers te zien die mij inhaalden. Geen goed gevoel, maar dat kon mij niet deren. Traag zou ook lukken, uiteindelijk...
Tegen de tijd dat we aan de Karmel kwamen in Waregem was ik rijp voor de slacht. Ik dacht eerst even binnen te gaan in de kapel om een schietgebedje te doen, maar dat zou me alleen maar vertragen! Op dat ogenblik had ik zo'n 37 kilometer gereden en alles begon pijn te doen: pols, schouders, kramp in mijn dijen. Ik stierf een beetje bij iedere trap. Plots kwamen we langs een wegeltje waar links schrikdraad was gespannen. De kerel voor mij had duidelijk de verkeerde banden: hij gleed links en ik probeerde rechts te gaan, maar hij gleed rechts, dus ik links. Plots ging zijn fiets dwars staan. Dit kon ik niet oplossen, dus stapte ik maar af. Mijn been tegen de schrikdraad en op slag was mijn kramp verdwenen! Misschien moest ik mijn andere been ook eens langs die draad laten glijden.
We reden een volle driehonderd meter op de ringweg rond Waregem.Ik las de wegwijzers en overwoog even om langs de weg terug naar af te rijden, maar ik wist dat we zo snel aan de oude spoorwegbedding zouden komen. Dit kon ik nog wel aan. Ik gleed in het wiel van een paar snellere mannen (niet moeilijk om er te vinden op dat ogenblik) en eerns op de bedding ging ik zowaar weer sneller vooruit. Op het einde was het spoor te smal om nog in te halen, anders deed ik het zeker. We kwamen aan de Gentsesteenweg en stonden met zijn allen aan het rode licht. Bij groen gingen we de steenweg over en daar was gingen we rechts een straatje binnen, die leidde naar een modderpad. De bende voor mij aan de lichten sukkelde zodanig (valpartij links, valpartij rechts, fietsen op de schouder) dat ik maar gewoon terug naar de weg reed en besliste om de laatste 1500 meter over de weg te rijden. Een laatste klimmetje over de Leiebrug en daar kwam ik terug in St.Baafs Vijve aan. Zelden waren douches zo heilzaam.
Totaal gereden afstand: 50.24 km
Totale rijtijd: 3:02'13
Gemiddelde snelheid: 16.5 km/u
Hoogste snelheid: 38.4 km/u
Hoogtemeters: 407m (Ik denk dat ik mijn Geeps machine eens zal moeten nazien... Ik heb weer meer geklommen dan gedaald en toch op weer hetzelfde punt uitgekomen!)
Als je dit parcours in Google Maps of Earth wil bekijken, copieer deze link: http://www.hinnaert.net/KML/StBaafsVijve.kml
(link copieren en plakken in het zoek vakje van Google Maps plakken of bestand openen in Google Earth)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten