MTB TT Westouter - 18/08/2007 (Berghazentocht)

Vorig jaar hadden Niko en ik Westouter gereden, omdat we de (X)XXL van Poperinge een paar dagen ervoor niet hadden kunnen rijden. Of we dit aangekund hadden is zeer de vraag, maar ik herinner me twee dingen van die rit van Westouter: het meisje met de eenwieler en pijnlijke kuiten. Hoe zou het dit jaar zijn? Niko's bike had vorige week al wat problemen met de trapas en de fietsenboer was met vakantie, dus wijselijk hield hij zijn paard op stal, niet echt met volle overtuiging, maar waarschijnlijk toch de goedkoopste oplossing. Dus in plaats van samen Rik te gaan afhalen, ging ik alleen. Rik's nieuwe bike (nog geen meter mee gereden) achterop de wagen vastgemaakt en onderweg naar Westouter.

Tegen kwart over negen vertrokken we voor de zestig kilomter. Het kerkpleintje over, lichte helling naar links en het eerste stukje off-road dat ons in geen tijd in Frankrijk bracht. We zagen onmiddellijk de Catsberg lonken (niet moeilijk met zo'n grote mast op de top) maar mochten eerst alle bulten in de buurt verkennen. Ik denk niet dat er daar ook maar een meter plat te vinden is. Na nog geen 5 kilometer rijden had ik al twee keer het middenblad nodig gehad...

Via de Kokereelberg naar Boeschepe, waar we een beetje op de flanken van de Boeschepeberg gingen spelen, om uiteindelijk na bijna 15 kilometer de klim naar de top van de Cats aan te vatten. De off-road beklimming is zwaar en steil, maar echt leuk, voor mij zeker in het begin van de tocht, als er nog een beetje kracht in de benen overblijft. Maar in plaats van de laatste vijftig meter recht omhoog te gaan, maakten we een lusje door het bos, waardoor het iets minder steil omhoog ging. Er was wel een hoger technisch niveau vereist om de boomstammetjes over te jumpen in die klim. De laatste trapjes tussen de bloembakken op het einde lukten, maar het boomstammetje erachter was er te veel aan, dus, neen, ik ben niet helemaal boven geraakt op de bike, maar vorig jaar had ik mijn bike al aan de hand toen ik de top zag.

De eerste bevoorrading was vroeg, maar vreemd genoeg niet te vroeg! Alles erop en eraan en we genoten eventjes van de zon. We kozen voor de lus in Frankrijk om de Catsberg straks nog eens te kunnen beklimmen. Na een snelle afdaling gingen we op weg en daar kwam de wind in onze neus waaien. Verdorie, dat was lastiger dan klimmen. Gelukkig gingen we snel rechtsaf en via een paar wegeltjes langs de snelweg naar Duinkerken, vonden we iets wat op een oude spoorwegbedding lijkt langs Godewaersvelde. Volledig beschut voor wind gingen Rik en ik elk om beurt een stukje jagen.

Maar het plezier duurde niet lang, na die lange rechte stukken snelheid begon het opnieuw te draaien en te keren en daar was de mast weer in zicht. Geen platte wegen meer, maar enkel op en neer. Heel veel slechte asfaltwegeltjes bereden om uiteindelijk weer de klim naar de Cats aan te vatten, dit keer naar het klooster, om dan een paar meter af te dalen naar de mast (die dus niet op het hoogste punt bleek te staan). Bevoorrading.

En daar gingen we weer, eerst naar beneden, waarin Rik en ik toch weer bleken uit te blinken. Als er ons al iemand voorbij had gestoken tijdens het klimmen, was die er aan voor de moeite bij de afdaling, waar we meer bikers inhaalden dan we hadden moeten laten voorgaan. Een paar keer serieus in de remmen moeten gaan voor bochtjes van 90 graden, sommige met een ondergrond van kiezelsteentjes (my worst nightmare). Er was zelfs een bochtje met flink wat sporen rechtdoor, remsporen tot in het gras en afgekraakte takjes in de haag...

En dan gingen we spelen op de Zwarte Berg. We hadden ondertussen een 35 kilometer op de teller en het plan om de 60 kilometer te rijden was al aangepast... De 50 zouden ook voldoende zijn vandaag. De Kemmelberg zouden we wel zien als we in de wagen terug naar huis reden. En dan kwamen we Klein Plateautje tegen. Zij ging voor de volle 60. Nog even gesukkeld toen bleek dat een familie onverlaten daar de pijltjes had omgedraaid (daardoor wel een mooie en gevaarlijke afdaling gedaan door een stukje waar het waarschijnlijk niet mocht!) maar toch de weg teruggevonden. Een volle seconde gedacht om ook de 60 te doen, maar toen daar de splitsing kwam gingen we beiden zonder twijfelen naar links, het parcours van de 50 op. Onmiddellijk terug naar omhoog op de Zwarte Berg, om af te dalen langs de trappetjes waar ik in een ver verleden eens 20 minuten met kramp had staan sukkelen. Vandaar via de Baneberg naar de Rode Berg, waar we langs het verkommerde hotel en verwaarloosde zwembad via het Hellegat naar Westouter daalden.

Het einde was in zicht, dus er nu nog een spurtje uitgeperst (echt letterlijk hoor, niet dat spurtje, maar het persen) om ons belabberde gemiddelde toch weer wat op te krikken. Moe maar voldaan de bike-wash overgeslagen en gaan genieten van een verkwikkende douche. Nog een boterhammetje en een paar frisdranken later gingen we terug naar Izegem, waar we flink laat aankwamen.

Totale afstand: 48.89 km
Totale rijtijd: 2:46'02
Gemiddelde snelheid: 17.6 km/u
Hoogste snelheid: 55.0 km/u

Je vraagt je nu natuurlijk af of het meisje met de eenwieler er weer was. Ja, ze was er weer. Haar eventjes bekeken tijdens een stukje off-road en ik kan alleen maar zeggen: Respect.

Je vraagt je dan ook af of mijn andere herinnering aan Westouter correct was. Ja, mijn kuiten doen zelfs nu (zondagmorgen) nog pijn. De langste rit had 1040 hoogtemeters, dus wij moeten er zo'n 800-850 uit ons benen hebben geperst.

Zal ik er volgend jaar opnieuw bij zijn? Zeker! Chapeau aan een kleine organisatie, die een grote tocht weet te presenteren. Wie er niet bij was heeft iets gemist. Ik hoorde mensen trouwens de voorkeur geven aan deze rit boven Poperinge...