Péruwelz. Ik had de topic gestart op het forum en ontdekte dat ik iets had ontdekt wat al ontdekt was. Een paar Steenbakkers en Kenny & Dad waren hier al kind aan huis bleek achteraf. Onderweg flink wat auto's met bikes gezien, die uiteindelijk allemaal aan het station van Péruwelz aankwamen. We gingen inschrijven en daar gingen de Cowboy, Lichterveldenaere en ik op weg.
We reden een beetje langs een kanaal. De brug over en verder langs de andere kant. Mijn mede-bikers waren duidelijk niet in form. Ik reed zo'n 24-25 km/u en reed constant aan kop, eigenlijk zelfs met een kleine voorsprong. In geen tijd kwamen Zanneis, Berre en Rock Rider eraan. Het tempo ging omhoog en daar gingen we een bosje tegemoet.
Ik had gisteren nog gedacht dat muds "erover" zouden zijn, maar ik had ze beter opgelegd. Mijn AT's zijn gelukkig ook van flink wat profiel voorzien, maar hier en daar gleed een biker zachtjes door het bos. Redelijk technisch en hier en daar moest je toch bijna een voetje aan de grond zetten... mocht het lukken ! Gisteren ook nog nieuwe pedalen gemonteerd en ontdekt dat ik niet direct uit de linkerpedaal geraakte als dit nodig was. Daar toch een drietal keer tegen de vlakte gegaan als een beginneling.
Toen we uit dit bosje kwamen waren we helemaal uit elkaar getrokken en Lichterveldenaerke en ik gingen verder aan een gezapig tempo. Voor we het wisten zaten we in Blaton en gingen we de grens met Frankrijk over naar het forêt domaniale de Bonsecours, een bosje van een slordige 1200 hectare, deels in Belgie, deels in Frankrijk. En dit was toch wel weer een stuk om U tegen te zeggen.
We hadden al gehoord dat er geen terril inzat dit jaar, aangezien deze sinds dit jaar een natuurgebied is geworden, maar voor de eerste bevoorrading (of was het net erna) deden kwam daar toch een stukje dat er uitzag als een terrilbos. Rock Rider plooide daar zijn derailleur tussen zijn spaken, maar gelukkig kon alles weer op zijn plaats kon worden gebogen. Gelukkig, wat het leek een beetje de Base de Wingles in het klein. Flink wat bultjes en technische stukjes. Ik kon ondertussen al heel snel uit mijn linkerpedaal, alleen kreeg ik nu mijn voet moeilijk vastgeklikt! Op de bevoorrading was er een grote hergroepering, waar we zelfs nog een paar andere forumbikers oppikten. Samen gingen we via een ruine van een kasteel of een vesting, waar toch hele leuke stukjes met korte bochtjes lagen.
En daar waren ze, de kasseien. De eerste stroken moest ik weer eventjes gewoon worden, zeker toen bleek dat ze eigenlijk lichtjes omhoog gingen. Ik moest lossen, maar kon Zanneis oppikken, die ook al gelost was. Samen gingen we verder door het grensgebied. Ergens in het bos hergroepeerden we gedeeltelijk, om te beslissen of we 20, 40, 60 of 80 kilometer zouden rijden. De beslissing viel op 60, maar alle opties waren open... En maar ploeteren door allerlei paadjes, sommige heel diep. Iedereen was ondertussen omgetoverd tot modderfiguur, letterlijk dan.
Maar dan kwam de rest van de kasseien eraan. Kilometers lange rechte stukken. Toen we uiteindelijk na bijna 10 kilometer kasseien terug op een stukje asfalt draaiden bibberden mijn spieren nog een hele tijd na. Vreemd gevoel. En dan kregen we een echte bui op ons hoofd. Voor de tweede keer in mijn leven besliste ik toch maar om mijn regenjasje aan te trekken. Toen ik uiteindelijk na een lichte klim ergens in een dorp bovenkwam was ik alleen. Ik zou alleen blijven tot aan de aankomst.
Plotseling werd het me allemaal een beetje te veel. Ik had al een dipje overwonnen rond de 30 kilometer en toen ik 55 kilometer op de teller had, was de melk al duidelijk afgeroomd! Toen ik 57.5 km op de teller had kwam daar een stukje bos en we gingen een zoveelste stukje verzopen grasland door. Ik had er genoeg van. Ik stapte af (vreemd, ik had geen moeite om los te klikken) en gooide mijn bike in het struikgewas met een vloek die klonk als een oerkreet. Bikers uren in het rond kregen koude rillingen toen ze het hoorden. Maar verdorie, om uit dit bos te raken moest ik toch wel weer op die bike zeker. Ik weer op weg. Gelukkig had niemand het gezien...
Ik kwam de weg op en had waarschijnlijk een pijltje gemist tijdens mijn uitbarsting. Een bereidwillige ziel wees me de weg, maar ik kwam enkel nog groene pijltjes tegen. Dat zag er niet goed uit. Ik vreesde het ergste, maar zag dat ik toch terug Péruwelz binnenreed. Daar was er weer een geel pijltje. Ik reed weer een bosje binnen en kwam daar aan een splitsing met zeker twaalf verschillende pijltjes naar links. Dus ik links. Plots zat ik midden op de jaarlijkse rommelmarkt van Péruwelz. Nog nooit zoveel bekijks gehad! Ik vond een wegwijzer naar het station en ging vlug naar de aankomst. Niets te vroeg.
Leukste winterrit die ik deze zomer heb gereden! Ik herinner niet of ik deze winter ergens zo heb moeten ploeteren. Toch een hele leuke rit om te onthouden voor volgend jaar.
Totaal gereden afstand: 62.04 km
Totale rijtijd: 3:17'12
Gemiddelde snelheid: 18.8 km/u
Hoogste snelheid: 36.8 km/u
29 juli 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten