MTB TT Hulste - 07/01/2007

Vorige week tijdens een kort ritje was ik uitgegleden over een houten brugje. Ik was vreemd neergekomen en had dan nog eens mijne copain achter mij, die alles moest doen om niet helemaal over mij te rijden. Mijn arm deed een beetje pijn en ik gaf er eigenlijk geen verdere aandacht aan.

Vandaag trokken wij naar Hulste met goede moed, met de fiets, want het is maar 6-7 kilometer van bij ons vandaan. Tegen 8u15 daar aangekomen en met de andere bikers afgesproken om te vertrekken. Nog een beetje staan kijken naar de andere bikers die vertrokken, vooral het enthousiasme van sommigen die voor de gelegenheid een bike hadden gehuurd.

Onmiddellijk na het vertrek hadden we na minder dan 500meter de eerste modderstrook. Daar stonden de huurders al aan de grond. Dit was nog vroeg, maar in de eerste 5 kilometer zullen de meesten wel een voetje aan de grond hebben gezet. Toen zaten wij nog altijd goed in het zadel en vlogen we erover. Wat weer opviel is dat door de plassen rijden meestal de hardste grond opleverde: iedereen probeert die plassen te vermijden en de grond naast de plassen is compleet kapotgereden. Alleen wordt je gat zo nat!

We kwamen langs Ooigem bos, wat oorspronkelijk in de tourrit zou zitten, maar wegens 'te zompig' geschrapt werd. Wij konden niet weerstaan en met een groepje van een tiental bikers gingen we er toch door. Door de beken en tussen de bomen, het slijk en de bladeren. Toen we voor de derde keer over hetzelfde stukje reden hoorde ik achter mij: "dat bos is hier nog groter dan ik dacht!". Een doortocht met zijn tienen was mogelijk, maar duizend of meer bikers zouden het bos waarschijnlijk serieus kapot hebben gereden. Voldaan reden we terug op de weg de rest van het parcours tegemoet.

Vrijwel onmiddellijk daarna hadden we een eerste (extra) bevoorrading. Een jenevertje later en met propere derailleurs waren we weer onderweg. Ik probeerde iemand in te halen en verwittigde dat ik er langs kwam en hij ging volledig naar rechts. Ik kon niet anders als hetzelfde doen en verliet mijn fiets, om over een beek in het lagergelegen veld te belanden. Op het eerste ogenblik voelde ik heel veel pijn in mijn schouder maar die ging vrijwel direct over. Terug op de weg.

Ik raakte snel weer bij de groep en daar gingen we weer het veld in. Ploeteren, afzien, duwen, door een maisveld, door een akker, door het gras... Toen pas begon ik te voelen waar het echt pijn deed: mijn rechter arm, die al vorige week een duw had gekregen.

Toen we uiteindelijk in Hulste aan het klimmen gingen, lukte het niet meer en daar ontdekte dat ik vrijwel geen kracht meer had in mijn hand om te remmen, wat niet echt aangewezen is als je ook nog eens wil stoppen. Dan maar via de korste route naar huis. Uiteindelijk bleek dit ook het gewone parcours te zijn en reden we dus eigenlijk nog een hele tijd mee. Nog een veldje overgeslagen en dan waren we bij Niko thuis, waar we nog in de vlugte een nieuwjaarsreceptie hebben gehouden voor de forumbikers.

Zij gingen verder en ik ben dan maar gewoon naar huis gefietst, nadat Niko mijn fiets had gereinigd (bedankt trouwens) en we nog een glas hadden gedronken. Douche genomen en met een hot/cold pack op mijn arm blijven zitten in het zeteltje. Uiteindelijk was een doktersbezoek niet nodig, tenzij er natuurlijk morgen een zwelling is. ('s Anderendaags dan toch maar naar de dokter geweest,die meerdere serieuse kneuzingen vaststelde. Pilletjes en zalfje en rust werden voorgeschreven...)

Uiteindelijk toch nog iets meer dan 25Km in de benen (33Km met het stukje tot aan de start erbij), aan een lage snelheid van 16-17Km per uur, wat aantoont dat het parcours toch wel redelijk zwaar moet zijn geweest.

Organisatie was zeker goed en de stukken waar we doorreden waren ettelijke stukjes die speciaal voor de gelegenheid geopend waren. Bevoorrading (de echte bedoel ik) was 100 procent in orde, maar ik vrees dat 1 enkele voor 45-50 Km misschien toch wel te weinig zou zijn geweest, maar, ik was jammer genoeg niet in staat het hele parcours af te rijden. volgend jaar dan maar zeker?